ရွင္ဘုရင္ရဲ႔ လွ်ဳိ႔ဝွက္ခ်က္
တစ္ခါက ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးဟာ ပန္းျခံထဲ ေျခစၾကၤာျဖန္႔ေနတုန္း လွပတဲ့ေျမြေလးတစ္ေကာင္ စည္းရိုးနားက ဆူးခက္ေတြၾကားမွာ ျငိေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေျမြငယ္ကို ဘုရင္က ကယ္တင္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ဘုရင္ၾကီး ပန္းျခံထဲ လွည့္လည္ေနတုန္း အတ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ “အသင္ဟာ ဘယ္သူလဲ.? ဘယ္နည္းနဲ႔ နန္းေတာ္ထဲ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာသလဲ” “မထိတ္လန္႔ ပါနဲ႔ အရွင္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးက နဂါးမင္းပါ။ ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔အတြက္ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္” “ဘာေက်းဇူးမ်ားလဲ” “မေန႔က ကြ်န္ေတာ့္မ်ဳိး သမီးေလး အရွင္ပန္းျခံထဲက ပန္းမ်ားကို႐ႈစားရင္း စည္းရိုးမွာ ျငိေနခဲ့တယ္။ အရွင္ကယ္တင္ခဲ့လို႔ သမီးေတာ္ေလး ေနေလာင္ျခင္းမွာ လႊတ္ကင္းခဲ့ရတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါတယ္။ အရွင္လိုရာ ေျပာပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ကူညီဖို႔အသင့္ပါ” “အင္း...နန္းေတာ္မွာ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိတယ္။ ဘာမွလိုေလေသး မရွိဘူးဆိုေပမဲ့ သတၱဝါတို႔ရဲ႔ ဘာသာစကားကို အကြ်ႏု္ပ္တတ္ခ်င္တယ္။ အကြ်ႏု္ပ္က ေက်းငွက္တိရိစာၦန္ေတြကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဘာေတြေျပာေနမွန္း နားမလည္ခဲ့ဘူး” “ဒါ မခက္ခဲပါဘူး အရွင္။ သူတုိ႔ရဲ႔ စကားကို နားလည္ခ်င္ရင္ ဒီေန႔ကစျပီး သူတို႔ရဲ႔အသားကို မစားပါနဲ႔။ သူ႔အသားကိုစားျပီး သူ႔စကားကို နားလည္တာမ်ဳိးက မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သက္သတ္လြတ္စားျပီး ခုႏွစ္ရက္ အတြင္း သူတို႔စကားကို အရွင္နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကို အရွင္လွ်ဳိ႔ဝွက္ထားရမယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သိသြားရင္ အစြမ္းျပယ္သြားလိမ့္မယ္” နဂါးမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ဘုရင္ၾကီးက နဂါးမင္းေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္နာ ခဲ့တယ္။ ခုႏွစ္ရက္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီး စားပဲြေတာ္ခံေနတုန္း ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ အသံကိုၾကား လုိက္တယ္။ ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က “ေတာ္... ဟိုၾကမ္းျပင္မွာက်ေနတဲ့ ထမင္းေစ့ကို သြားေကာက္ ပါလား” လို႔ေျပာေတာ့ ေနာက္ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က “စားခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္သြားေကာက္ပါ လား”လို႔ ေျပာတယ္။“က်ဳပ္မပ်ံႏိုင္လို႔ ေတာ့္ကို ေကာက္ခိုင္းတာေပါ့။ အစကေတာ့ ခ်စ္ပါတယ္ဆို ခုေတာ့ ထမင္းတစ္ေစ့ သြားေကာက္ဖို႔ေတာင္ ေတာ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား” “အစားပဲရွိျပီ အလႈပ္မရွိလို႔ ဝေနတာေပါ့။ ဝိတ္ေလွ်ာ့ပါဆုိေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး။ ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားေရွ႕မွာ က်ဳပ္ကို ထမင္းသြားေကာက္ခိုင္းတာ ေသခိုင္းတာနဲ႔အတူတူပဲ။ ဘာလဲ မင္းေနာက္မီးလင္းေနလို႔ ငါ့ကို ေသေၾကာင္းၾကံတာလား” ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ အခ်ီအခ်ေျပာေနတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိ ေတာ့တယ္။ ရုတ္တရက္ ထရယ္တဲ့ ဘုရင္ကို မိဖုရားက ဘာေၾကာင့္ရယ္တာလဲ ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပတယ္။ ထမင္းစားျပီး မိဖုရားနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတုန္း အိမ္ေခါင္မိုးေပၚက အိမ္ေျမာင္ႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားေျပာသံကို ဘုရင္က ၾကားလိုက္မိျပန္တယ္။“ေဘးဖယ္ ရွင္မေရ..” “ဒီေလာက္ညဥ့္နက္ေနျပီ ရွင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ။ ေဘးအိမ္က မုဆိုးမဆီ သြားမလို႔လား” “ဟာ.. ဒီမိန္းမ ငါဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ။ ေဘးအိမ္ကနဲ႔ ငါ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး။ လူတကာကို မစြပ္စဲြနဲ႔” “ေအာ္... ေက်းဇူးကန္းရဲ႔.. ရွင္က သူ႔ကို ကာဆီးကာဆီး လုပ္တာလား။ ေန႔တိုင္းပဲ အဲဒီမိန္းမေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ စကားမ်ားရတယ္။ မပတ္သက္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ခဏခဏ သြားေနရတာလဲ” “ငါ ေဘးအိမ္ကို သြားတာမဟုတ္ဘူး။ မင္း ပူညံပူညံလုပ္လြန္းလို႔ နားေအးပါးေအး အျပင္ ထြက္ေရွာင္ မလို႔.. ဖယ္စမ္းပါ” “မဖယ္ႏိုင္ဘူး ရွင္ေရ... အစကေတာ့ ကြ်န္မကို မခဲြမခြါဘဲ တစ္သက္လံုးခ်စ္မယ္ဆို။ အခုယူတာ တစ္လေတာင္ မရွိေသးဘူး။ ရွင္က က်ဳပ္ကို ခြါခ်င္ျပီလား” အိမ္ေျမာင္ႏွစ္ေကာင္ လံုးရင္း ဆန္ရင္း ေခါင္မိုးေပၚက ျပဳတ္က်လာျပီး အျမီးေတြ ျပတ္ကုန္တယ္။“ေတာက္.. ဒီတစ္လ အျမီးျပတ္တာ သံုးခါရွိျပီကြ” ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အသံကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိျပန္တယ္။ မိဖုရားက ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပျပန္တယ္။ အဲဒီေန႔ကစျပီး ဘုရင္ဟာ ရုတ္တရက္ ထထရယ္ေနတတ္တယ္။ ၾကံဳရဖန္မ်ားလာေတာ့ မိဖုရားက “ဘုရင္ၾကီး တစ္ခုခုကို လွ်ဳိ႔ဝွက္ထားပံုရတယ္။ ငါ့အသက္နဲ႔ မျခိမ္းေျခာက္ခဲ့ရင္ သူေျပာျပမွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုျပီး ဘုရင္ၾကီးရယ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို မေျပာျပရင္ ကိုယ့္ကိုအဆံုးစီရင္မယ္လို႔ မိဖုရားက ျခိမ္းေျခာက္ေတာ့တယ္။ ဘုရင္ၾကီးက လွ်ဳိ႔ဝွက္ခ်က္ကို မေျပာျပခ်င္ေတာ့ “ခဏေနအုန္း.. က်ဳပ္အျပင္ထြက္ျပီး စိတ္အပန္း ေျဖလိုက္အုန္းမယ္။ ျပန္လာရင္ ေျပာျပမယ္” ဆိုျပီး ထြက္ခဲ့တယ္။ နန္းေတာ္ရဲ႔ တစ္ေနရာ ဆိတ္ျခံ ကိုေတြ႔ေတာ့ ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ စကားေျပာေနတာကို ဘုရင္ၾကီးက ၾကားမိတယ္။ “ကြ်န္မမွာ ကိုယ္ေလးလက္ဝန္နဲ႔ ကြ်န္မကို ခ်ီပိုးစမ္းပါ” “လမ္းေလွ်ာက္ေနရက္ အေကာင္းၾကီးကေန က်ဳပ္ကုိ ဘာလို႔ပိုးခိုင္းရတာလဲ” “ရွင္မပိုးရင္ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ သတ္ေသလိုက္မွာေနာ္” “ေရာ္... ဘယ္ႏွယ့္ အဲဒီလို တံုးအတဲ့အေတြးရွိရတာလဲ ရွင္မရယ္။ အဲဒီစကား ဘယ္က သင္ခဲ့တာလဲ ေျပာစမ္း”“ခုနားက ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရား ေျပာေနတာကို ၾကားလိုက္လို႔ပါ။ မိဖုရားက ကိုယ့္ကိုယ္ သတ္ေသမယ္ဆိုျပီး ေတာင္းဆိုတာကို ဘုရင္က ခ်က္ခ်င္းပဲ လိုက္ေလ်ာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္သတ္ေသတယ္ဆိုတာ လက္နက္ေကာင္း တစ္မ်ဳိးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ ကြ်န္မကို အရင္ကလို ခ်စ္ေသးလား...? မခ်စ္ဘူးလားလို႔ စမ္းၾကည့္တာ” “ဟား...ဟား.. မင္း အရမ္းတံုးအတာပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တယ္ဆိုတာ ကမာၻေပၚမွာရွိသမွ် အျပဳအမႈထဲက ရယ္စရာအေကာင္းဆံုးနဲ႔ အတံုးဆံုး။ သတၱဝါေတြထဲမွာ လူေတြကလဲြရင္ ဘယ္သတၱဝါကမွ ကိုယ့္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္တဲ့လမ္း မေရြးဘူး။ သတၱဝါတိုင္းက ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္အသိနဲ႔ ကိုယ္အသက္ရွင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တာကို တျခားလူက ၾကားခံျပီး လာေသေပးလို႔မရဘူး။ လူေတြလို ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္ခ်င္သလား..? ကိုယ့္ကိုယ္ ဆိတ္ပီသေအာင္ က်င့္ၾကံမလား..? ၾကိဳက္ရာလမ္းကို ေရြးေပးေတာ့” ဆိတ္ဖို ေျပာစကားကို နားေထာင္ျပီး ဆိတ္မ ျငိမ္ကုတ္သြားတယ္။ ဘုရင္က သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားကိုနားေထာင္ျပီး “ငါဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕အရွင္သခင္ ဘုရင္လို႔သာေျပာတယ္။ ငါ့ရဲ႕ အသိဥာဏ္က ဆိတ္တစ္ေကာင္ရဲ႕အသိဥာဏ္ေလာက္ေတာင္ မရွိပါလား” လို႔ ေတြးမိျပီး မိဖုရားကို ေျပာျပဖို႔ နန္းေတာ္ထဲ ျပန္ခဲ့တယ္။ မိဖုရားကိုေတြ႔ေတာ့ ဘုရင္က“ႏွမေတာ္နဲ႔ အတူေနခ်ိန္ ေမာင္ေတာ္အျမဲရယ္ျဖစ္တာက ဟိုးအရင္က ႏွမေတာ္နဲ႔အတူ ေပ်ာ္ပါးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေအာက္ေမ့ သတိရမိလို႔ပါ။ စားေသာက္ေနခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အပန္းေျဖခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အစဥ္အျမဲ သတိရေနလို႔ပါပဲ ႏွမေတာ္” “ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ အစကတည္းက မေျပာတာလဲ” “စိတ္ထဲမွာထားျပီး တေျမ့ေျမ့နဲ႔ ေအာက္ေမ့ ေနရတာက ပိုခ်ဳိျမိန္တယ္ေလ ႏွမေတာ္။ အေမႊးရနံ႔ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းတစ္လံုးလိုေပါ့။ အဖံုး ဖြင့္လိုက္ရင္ ရနံ႔ေတြျပန္႔လႊင့္ကုန္တယ္” ဘုရင္ရဲ႔ နားဝင္ခ်ဳိတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ မိဖုရားက ဝမ္းသာပီတိျဖစ္ရတယ္။ ဘုရင္က ရုတ္တရက္ ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားကို ၾကားလိုက္မိတယ္။ “လူေတြရဲ႔ စကားခ်ဳိခ်ဳိ ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ကို အတုယူထားစမ္းပါ” “ရွင္လဲကြ်န္မကို အဲဒီလို စကားမ်ဳိးေျပာရင္ ရွင့္ကိုကြ်န္မ ရန္မရွာေတာ့ဘူး” ဘုရင္ၾကီး ရယ္လိုက္မိျပန္တယ္။ *********************************** “ႏွစ္သက္တယ္”ဆိုတာ အခ်စ္ရဲ႕ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္ေလး “ခ်စ္တယ္”ဆိုတာ ႏွစ္သက္တာရဲ႕ ခပ္ရင့္ရင့္အေရာင္ေလးေပါ့။ အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးရလိုက္လို႔ ဘဝဟာ ျပီးျပည့္စံုသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးဆပ္လိုက္ရလို႔ ဘဝဟာ ပိုတန္ဖိုးရွိသြားတာ။ လမ္းတစ္ေနရာမွာ ဆံုၾကတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလး ႏွစ္ေကာင္လိုေပါ့။ ကိုယ့္ေခါင္းေပၚက အေမြးနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းထိေတြ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကျပီး ဆန္က်င့္ဖက္ကို လမ္းခဲြေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဦးတည္ရာဖက္ကို တစ္ေရြ႔ေရြ႔ တြားသြားရင္း က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဒီဟင္းလင္းျပင္ၾကီးမွာ ခႏၶာကိုယ္ေသးငယ္တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ ဘယ္ေနရာမွာ ထပ္ျပန္ဆံုခြင့္ ရၾကမလဲ? စၾကဝဠာနဲ႔ ႏႈိင္းယဥ္ၾကည့္ရင္ ကြ်န္မတို႔ လူဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ေတာင္ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အမႈန္ေလးပါ။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပုရြက္ဆိတ္ေလးႏွစ္ေကာင္လို႔ အခ်င္းခ်င္း ထိေတြ႔ခြင့္ရႏိုင္မလဲ..? ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရႏိုင္မလဲ? လူ႔ဘဝထဲ တစ္ခါေရာက္လာဖို႔ လြယ္ကူပါသလား? လူခ်င္းတစ္ခါေလာက္ ရင္းႏွီးႏႈတ္ဆက္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား? "သူငယ္ခ်င္း"လို႔ အမည္တပ္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား? စကားေလး တစ္ခြန္းပါပဲ ... “တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးပါ” တရုတ္စကားပံု တစ္ခုက ဒီလိုေျပာပါတယ္။“ေရွးကံေၾကာင့္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ေဝးေနၾကသူေတြ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခြင့္ ရၾကတယ္။ ကံမပါရင္ ပုခံုးခ်င္း ရွပ္တိုက္သြားတာေတာင္ ရင္းႏွီးခြင့္ မရဘူး” တဲ့.....ေပ်ာ္ရႊင္နည္းေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ဖ်ားနာတာေတြကို ကုစားႏိုင္သတဲ့။ အၿမဲစိတ္ညစ္၊ ဝမ္းနည္းေနသူ တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္၊ သူ႔စိတ္ဓာတ္ကို ဖ်ားနာ၊ ပ်က္စီးေစပါတယ္။ ေအာက္ပါအခ်က္ေတြက လူတစ္ေယာက္ကို ေပ်ာ္ရႊင္က်န္းမာေစတဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ေတြျဖစ္တယ္။ (၁) ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အေကာင္းျမင္စိတ္က ေမွာင္မိုက္တဲ့ေလာက,ကေန သင့္ကိုဆဲြထုတ္ ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို ယံုပါ။ (၂) လုပ္ခ်င္တဲ့အရာေတြကို ခ်ေရးၿပီး ဒီကေန႔ပဲ စလုပ္လုိက္ပါ။ အဝတ္အစားဝယ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ညည္းဆိုတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရုပ္ရွင္တစ္ကားၾကည့္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ တာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္လိုက္ပါ။ (၃) တစ္ဘက္သားကို အၿပံဳးနဲ႔ႀကိဳပါ။ ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ေပးလိုက္ပါ။ (၄) က်န္းမာေရး လိုက္စားပါ။ (၅) က်န္းမာတဲ့ အဟာရအစားအစာကို စားပါ။ (၆) စိတ္ညစ္၊ စိတ္ရႈပ္စရာအေတြးေတြကေန အာရံုေျပာင္းပါ။ (၇) ပက္ပက္ဟက္ဟက္ ေအာ္ရယ္လိုက္ပါ။ ဒါမွမဟုတ္ သီခ်င္းက်ယ္က်ယ္ ေအာ္ဆိုလိုက္ပါ။ (၈) ကိုယ့္ကိုယ္ လွလွပပ၊ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျပင္ဆင္ပါ။ သင့္စိတ္ဓာတ္ကို လန္းဆန္းေစပါတယ္။ (၉) မေျပာင္းလဲတဲ့ ေန႔စဥ္ဘဝ၊ အက်င့္ကို ေျပာင္းလဲၾကည့္ပါ။ သင့္ဘဝကို အေရာင္စံုေလးေတြနဲ႔ ေတာက္ပဆန္းၾကယ္ပါေစ။ (၁ဝ) ကိုယ့္ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္ေစသူနဲ႔ ေပါင္းဖက္ပါ။ သူတို႔က သင့္ရင္ထဲကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ျဖည့္ေပးပါလိမ့္မယ္။ (၁၁) ရယ္ေမာစရာ ဟာသကားေတြၾကည့္ပါ။ စာေတြဖတ္ပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ ရယ္ေမာစရာေတြနဲ႔ ရင္ထဲက စိတ္ရႈပ္စရာ အဖုအထစ္ေတြကို ျဖည္တာဟာ တျခားေဆးဝါးေတြထက္ ပိုစြမ္းပါတယ္။ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္(၁)ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ကၽြန္မစိတ္ကူးခ့ဲတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားလပ္ခ်ိန္တိုင္း ကၽြန္မ ပန္းခ်ီပဲဆဲြေနခဲ့တယ္။ ပန္းခ်ီဆဲြတာကို ႏွစ္သက္စဲြလမ္းတဲ့ကၽြန္မကို ေဖေဖက ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ဦး ဆီ အပ္ေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္မဆဲြတဲ့ပန္းခ်ီကို ၾကည့္ၿပီး ပန္းခ်ီဆရာက ကၽြန္မကိုေမးတယ္။ "သမီး... ဘာျဖစ္လို႔ ပန္းခ်ီဆဲြသင္ရတာလဲ?" "ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးျဖစ္ခ်င္လို႔ပါ" "ပန္းခ်ီဆဲြသင္တဲ့သူတိုင္း ပန္းခ်ီဆရာ မျဖစ္ဘူးေနာ္ သိလား? ပန္းခ်ီဆဲြေနတဲ့အခ်ိန္ သမီး ေပ်ာ္လား?" "ေပ်ာ္တယ္" "ေပ်ာ္ရင္ ၿပီးတာပဲ!" ပန္းခ်ီဆရာက ေလာကမွာ ပန္းႏွစ္မ်ဳိးရွိေၾကာင္း ကၽြန္မကိုေျပာျပတယ္။ ပထမပန္းတစ္မ်ဳိးက အသီးသီးႏိုင္တယ္။ ေနာက္ပန္းတစ္မ်ဳိးက အသီးမသီးႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အသီးမသီးႏိုင္တဲ့ပန္းက ပိုလွတယ္။ ဥပမာ - ႏွင္းဆီပန္းလိုေပါ့။ ႏွင္းဆီပန္းဟာ လွပေမႊးႀကိဳင္တယ္။ သူဟာ အသီးမသီးႏိုင္လို႔ဆိုၿပီး လွလွပပ ပြင့္လန္းႏိုင္တဲ့အေပ်ာ္ကို လက္မလြတ္ခဲ့ဘူး။ လူေတြကလည္း ပန္းနဲ႔တူတယ္။ လူတစ္မ်ဳိးက စီးပြားေရး အလုပ္အကိုင္ေတြနဲ႔ ႀကီးပြားေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္။ ေနာက္လူတစ္မ်ဳိးက ဘာႀကီးႀကီးမားမား ေအာင္ျမင္မႈေတြမရွိဘူး။ သာမန္လူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္တယ္။ သာမန္လူဆိုေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရွိမယ္။ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အရယ္အၿပံဳးေတြရွိမယ္ဆိုရင္ သူဟာ ႏွင္းဆီပန္းလိုပဲ လွပေမႊးႀကိဳင္ႏိုင္တယ္။ လူတကာရဲ႕ အားက်ႏွစ္သက္တာကို ခံႏိုင္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာအိမ္ကေန ကၽြန္မ မထြက္ခြာခင္ ပန္းခ်ီဆရာက ကၽြန္မပုခံုးကို ပုတ္ၿပီး "ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူကမွ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝကိုရတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူကမွ ဘဝရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ေနေရာင္ျခည္ကို ရႏိုင္တယ္... သမီး" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ (၂)တစ္ခုေသာ ေႏြရာသီမနက္ခင္းမွာ ဝရံတာေပၚရပ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္မေတြ႔ခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးဟာ လက္ထဲမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ထားၿပီး တုတ္ထိပ္မွာ လွပတဲ့ ဖဲႀကိဳးနီေလးတစ္ခု ခ်ည္ထားတယ္။ ဖဲႀကိဳးက ဝရံတာအျပင္ဘက္ ေလထဲမွာ လြင့္ဝဲေနခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကို ဘာလုပ္ေနသလဲလို႔ ကၽြန္မေမးေတာ့ လိပ္ျပာမွ်ားေနပါတယ္လို႔ သူျပန္ေျဖတယ္။ ခ်ိပ္မပါဘဲ လိပ္ျပာကို ဘယ္လိုမွ်ားမလဲလို႔ ကၽြန္မထပ္ေမးေတာ့ သူက သူဟာ လိပ္ျပာရဲ႕ခႏၶာကို မွ်ားေနတာမဟုတ္ဘူး။ လိပ္ျပာကိုမွ်ားတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို မွ်ားေနတာပါလို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ေကာင္မေလးစကားေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕အေျပာကို ကၽြန္မရုတ္တရက္ သတိရလိုက္မိတယ္။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ငါးမွ်ားရတာကို ႏွစ္သက္သူျဖစ္တယ္။ ငါးမွ်ားဖို႔ မနက္အေစာႀကီး သူထြက္သြားတတ္ၿပီး ညေနမွ အိမ္ျပန္တတ္တယ္။ တစ္ခါက ပုျခဳပ္ထဲ ငါးတစ္ေကာင္မွမပါဘဲ ေလတခၽြန္ခၽြန္နဲ႔ ငါးမွ်ားရာကေန သူျပန္လာခဲ့တယ္။ ဒါကို တျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က "ခင္ဗ်ား တစ္ေန႔ကုန္ငါးထိုင္မွ်ားတာ ငါးတစ္ေကာင္မွ မရခဲ့တာေတာင္ ခင္ဗ်ားေပ်ာ္ႏိုင္တာပဲေနာ္" လို႔ ေမးခဲ့တယ္။ "ငါးမွ်ားခ်ိပ္ကို ငါးမဟပ္တာ ငါးနဲ႔ပဲဆိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို တစ္ေနကုန္ ထိုင္မွ်ားခဲ့တယ္"လို႔ သူျပန္ေျဖပါတယ္။ တကယ့္မွ်ားသူေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးငါးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြပဲျဖစ္တယ္။ "ေကာင္းကင္မွာ ငွက္ေတြရဲ႕ေျခရာ ထင္က်န္မေနခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငွက္ေတြ ပ်ံသန္းၾကတယ္" ဒီကဗ်ာကို ဖတ္ခဲ့ရတုန္းက ကဗ်ာဟာ အရမ္းလွတယ္လို႔ ကၽြန္မခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေနရာမွာ လွေနမွန္း ကၽြန္မ မေျပာတတ္ခဲ့ဘူး။ အခုခ်ိန္က်မွ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ကိုယ္ေပၚကေန ဒီကဗ်ာရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို ကၽြန္မနားလည္လိုက္တယ္။ "ပ်ံသန္းရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေျခရာထင္က်န္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ပ်ံသန္းခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္တဲ့အရသာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ခံစားဖို႔ျဖစ္တယ္" အဲဒီလိုပဲ ဘဝဟာလည္း ကၽြန္မတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ ေျခရာကိုခ်န္ထားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖို႔ လိုတယ္။ ဘဝအတြက္ အေကာင္းဆံုးငါးဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို ကၽြန္မတို႔ မွ်ားတတ္ရမယ္။ (၃)သိပ္မၾကာခင္က Icelandအေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေရးသားထားတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္မဖတ္လိုက္ရတယ္။ Icelandရဲ႕တည္ေနရာက ခ်မ္းေအးတဲ့ Atlantic သမုဒၵရာရဲ႕ ေျမာက္အရပ္မွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနရာရဲ႕ ၁၃%ဟာ ေရခဲေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းေနသလို ကမာၻေပၚမွာ မီးရွင္ေတာင္ေတြ အမ်ားဆံုးရွိတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္လည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေဆာင္းရာသီမွာ ညတာရွည္ၿပီး တစ္ေန႔မွာ နာရီ(၂ဝ)ေလာက္ဟာ မွည္းေမွာင္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ Icelandမွာေနထိုင္သူေတြဟာ ေသဆံုးႏႈန္းနည္းၿပီး ကမာၻေပၚမွာ အသက္အရွည္ဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဆိုးရြားတဲ့ ရာသီဥတု ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ Iceland လူေတြဟာ ေသဆံုးႏႈန္းနည္းၿပီး ဘာျဖစ္လို႔ ကမာၻေပၚမွာ အသက္အရွည္ဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့သလဲ? ဒီလိုအေမးကို အေျဖရွာဖို႔ အေမရိကန္က The Gallup Organization ဆိုတဲ့ အဖဲြ႔တစ္ဖဲြ႔ဟာ ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံ(၁၈)ႏိုင္ငံမွာေနထိုင္တဲ့ ျပည္သူလူထုေတြကို ေရြးျပီး ေလ့လာဆန္းစစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးရလဒ္က Iceland မွာေနထိုင္သူေတြဟာ ကမာၻေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆံုးလူေတြျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ Iceland က ေမးျမန္းခံရသူေပါင္း ၂သိန္း၇ေသာင္းမွာ ၈၂%ရွိလူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ေနထိုင္မႈေတြကို သူတို႔အားရေက်နပ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ Iceland က လူေတြအသက္ရွည္ရတဲ့ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔ျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဟာ ဘဝမွာ အေကာင္းဆံုး ေဆးတစ္လက္ျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ဘဝမွာ ပြင့္လန္းတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီပန္းပြင့္ဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္းကို တံု႔ေႏွးေစသလို ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကိုလည္း ၾကည္ႏူးေအးခ်မ္းေစတယ္။ ဘဝရဲ႕ အခက္အခဲၾကားကေန ေလာကရဲ႕လွပတဲ့ေနေရာင္ျခည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ေစႏိုင္ပါတယ္။ေကာင္းကြက္ကို အႀကီးခ်ဲ႕ပါ....ဆင္းရဲမဲြေတတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးဟာ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြတစ္ဦးဆီမွာ ဝမ္းဝမယ့္ အလုပ္တစ္ခုကိုရဖို႔ ပဲရစ္ၿမိဳ႕ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြက သူ႔ကိုေတြ႔တာနဲ႔ "ကိန္းဂဏန္းသခ်ာၤနားလည္လား!" လို႔ေမးတယ္။ သူေခါင္းခါျပတယ္။ "သမိုင္း၊ ပထဝီဝင္နားလည္လား!" လို႔ေမးျပန္လည္း သူေခါင္းပဲခါခဲ့တယ္။ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြေမးသမွ်ကို သူစိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ေခါင္းခါခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအရည္အခ်င္း၊ ဘာအတတ္ပညာမွ သူကိုယ္တိုင္လည္း ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြက သူ႔ကို "လိပ္စာအရင္ေရးခဲ့ပါ"လို႔ ဆိုတယ္။ သူတည္းတဲ့ေနရပ္လိပ္စာကို ေရးၿပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ သူလွည့္အထြက္မွာ မိတ္ေဆြကသူ႔လက္ကို လွမ္းဆဲြၿပီး "သားရဲ႕လက္ေရးအရမ္းလွတာပဲ.. ဒါဟာ သားရဲ႕အရည္အခ်င္းေပါ့။ ဝမ္းဝတဲ့အလုပ္နဲ႔တင္ သားေက်နပ္မေနသင့္ဘူး" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ႏွစ္အတန္ၾကာၿပီးေနာက္ လူငယ္ဟာ ကမာၻ႔ေက်ာ္စာေပေတြကို ေရးသားႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလူငယ္က ၁၈ရာစုမွာ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ ျပင္သစ္စာေရးဆရာ Alexandre Dumas ပဲျဖစ္တယ္။ ေလာကမွာ သာမန္လြန္းတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြမွာေတာင္ အရည္အခ်င္း နည္းနည္းစီေတာ့ရွိၾကတယ္။ အဲဒီအရည္အခ်င္းေတြကို မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းလိုက္တတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းမွာ အဖိုးတန္တဲ့ အရည္အခ်င္း၊ ေကာင္းကြက္ေတြ ကိုယ္စီရွိၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြကို တူးဆြလိုက္မွ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မယံုႏိုင္တဲ့ ရတနာေတြကို ရမွာျဖစ္တယ္။ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ဖမ္းဆုပ္ပါတခ်ဳိ႕ကေျပာတယ္။ ေယာက္်ားနဲ႔မိန္းမဆိုတာ မတူတဲ့ၿဂိဳလ္ေတြက ဆင္းသက္လာတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ နားလည္ဖို႔ခက္သတဲ့။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ဘုရားသခင္ေပးသမွ်ကို ခံစားတတ္ျခင္းပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ-- (၁) တစ္ဘက္လူရဲ႕ ဘဝအေျခအေနကို ေလးစားပါ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ရုပ္ေခ်ာတဲ့အျပင္ အရည္အခ်င္းလည္းရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို ႀကိဳက္မယ့္သူ မရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာသူတို႔ခ်စ္သြားတယ္ ဆိုပါေတာ့။ သူတို႔ဟာ အရမ္းလိုက္ဖက္တဲ့အတဲြလို႔ လူေတြေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာပါဘူး.. သူတို႔ လမ္းခဲြလိုက္ၾကတယ္။ ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္အေၾကာင္းစံုသိရတာက မိန္းကေလးက ေကာင္ေလးကို ေက်ာင္းဆက္တက္ေစခ်င္တယ္။ ဒါမွ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြကို ေအာင္ႏိုင္မယ္လို႔ဆိုတယ္။ ေကာင္ေလးကိုအတင္းအဓမၼ စာက်က္ဝိုင္းေတြ တက္ေစတယ္။ ဒါမွ "ႏွစ္ေယာက္အတူ ရွင္သန္ႀကီးျပင္းႏိုင္မယ္"လို႔ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးက စာမဖတ္ခ်င္ဘူး။ တနဂၤေႏြေန႔ေရာက္တိုင္း ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကို ဘုရားေက်ာင္းေတြ အတင္းတက္ခိုင္းတယ္။ "ဘာသာတစ္ခုထဲကို ႏွစ္ေယာက္အတူ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မွ ခ်စ္ျခင္းေတြ ၾကာရွည္တည္ၿမဲေစမယ္" လို႔ ေကာင္မေလးကဆိုတယ္။ စစခ်င္းမွာ ေကာင္မေလးရဲ႕ ေတာင္းဆိုသမွ်ကို ေကာင္ေလးလိုက္ေလ်ာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရက္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ဒါေတြကို ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈတစ္မ်ဳိးလို႔ သူျမင္လာတယ္။ "ကၽြန္ေတာ့္ကို သူအရမ္းဖိအားေပးတယ္။ ဒါေတာင္ မဂၤလာမေဆာင္ရေသးပါဘူးဗ်ာ.. မဂၤလာေဆာင္ၿပီး အတူေနရင္ ဒီထက္ပိုဆိုးမယ္" လို႔ ေကာင္ေလးက ေျပာပါတယ္။ "ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ ကၽြန္မျပင္ဆင္တာပဲ.. ကၽြန္မ မွားလို႔လား" လို႔ ေကာင္မေလးက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာတယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲခ်စ္ခ်စ္ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္အျမင္၊ လြတ္လပ္မႈေတြရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ "ေကာင္းတယ္" လို႔ ထင္တဲ့အရာက တျခားလူရဲ႕အျမင္မွာ ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္အထင္၊ ကိုယ့္အျမင္၊ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ တျခားလူအေပၚ အတင္းအဓမၼ ဝတ္မေပးပါနဲ႔။ ဥပမာ--(၂) တစ္ဘက္လူရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားရမယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အရင္းႏွီးဆံုးသူေတြနဲ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံေလ မယဥ္ေက်းေလ အၿမဲျဖစ္တတ္တယ္။ ဒီလို တစ္ဘက္သားကို မေလးစားတတ္မႈေတြက ေနာက္ဆံုးမွာ ရင္းႏွီးမႈေတြကို လဲၿပိဳေစတဲ့ ေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္ျဖစ္တယ္။ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ မင္းသမီးတစ္ဦးက သူ႔ခ်စ္သူေဟာင္းအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ သူတို႔လမ္းခဲြရတဲ့အေၾကာင္းကို ျပန္သံုးသပ္ျပတယ္။ "ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ကို ပိုအေလးထား" မိတဲ့အတြက္ သူတို႔လမ္းခဲြခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ အရင္က သူ႔အတြက္ သူ႔ခ်စ္သူ ေပးဆပ္သမွ်၊ အေကာင္းလုပ္ေပးသမွ်ကို လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တယ္လို႔ပဲ သူထင္ခဲ့တယ္။ တကယ္လို႔ ခ်စ္သူက အမွားေလးတစ္ခုခု၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ကို ဥေပကၡာျပဳမိတာနဲ႔ သူစိတ္တိုေဒါသထြက္ၿပီး ခ်စ္သူကို ရန္ရွာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေနာက္ဆံုးမွာ ခ်စ္သူက သူ႔ကိုလမ္းခဲြဖို႔ စကားစခဲ့တယ္လို႔ဆိုတယ္။ "နင္ငါ့ကို ခ်စ္သူလို မဆက္ဆံဘဲ လက္ေအာက္ငယ္သားလို ဆက္ဆံေနတယ္" ဆိုတဲ့ခ်စ္သူရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းက သူ႔အမွားကို သူသိေစခဲ့တယ္လို႔ မင္းသမီးကေျပာပါတယ္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ.... သင္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ဘယ္သူ႔အေပၚ သည္းခံစိတ္ေပ်ာက္ခဲ့သလဲ? စိတ္တိုေဒါသထြက္ခဲ့သလဲ? မ်ားေသာအားျဖင့္ အေျဖက ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူ အေပၚမွာပဲျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ဟာ ကိုယ္နဲ႔ပိုရင္းႏွီး ပိုေလးစားရမယ့္လူေတြျဖစ္တယ္။ တစ္ဘက္လူကို ေလးစားရမယ့္ အမႈအက်င့္ေတြ မဲ့လာတာနဲ႔အမွ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားက အခ်စ္ေတြလည္း ေလ်ာ့ေလ်ာ့လာမွာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာလံုးဝ မျဖစ္ထိုက္တဲ့အရာေတြပါ! ဥပမာ-- (၃) ေဝဖန္ျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းျခင္းျဖင့္ အစားထိုးပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တျခားလူကို စကားမာေတြနဲ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံႏိုင္ေပမယ့္ တျခားလူဆီကေနေတာ့ ႏူးညံ့တဲ့တုန္႔ျပန္႔မႈကို လိုခ်င္ၾကတယ္။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့စကား၊ တည့္မတ္အေကာင္းျမင္တဲ့စကားေတြက သံထည္လို မာေက်ာတဲ့ ႏွလံုးသားကိုေတာင္ အရည္ေပ်ာ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ မိန္းမႀကီးတစ္ဦးဟာ သူ႔ေယာက္်ား အမႈိက္သြန္ပ်င္းတဲ့အေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာဆိုညည္းတြားေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုကိစၥအေသးအမႊားက သူ႔ကိုအၿမဲ စိတ္တိုေဒါသထြက္ေစၿပီး လင္ေယာက္်ားကို အိမ္ေထာင့္တာဝန္ မမွ်ေဝသူ၊ သူ႔ပင္ပန္းတာကို နားမလည္သူဆိုၿပီး ဆဲဆိုေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ဆဲဆိုေဒါသျဖစ္တဲ့အျပင္ လင္ေယာက္်ားကိုလည္း စကားမေခၚမေျပာပဲေနတယ္။ သူဘယ္လိုစိတ္တိုတို၊ ဘာနည္းနဲ႔ပဲ သံုးခဲ့သံုးခဲ့ ေယာက္်ားျဖစ္သူ အမႈိက္သြန္ဖို႔အေရးကို မလႈံေဆာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔မွာ သားရဲ႕မူႀကိဳဆရာမက "ရွင့္ေယာက္်ားကို ကေလးတစ္ေယာက္လို သေဘာထားပါ။ ၅ႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ကို စကားေျပာတဲ့ ေလသံနဲ႔ေျပာၾကည့္ပါ" လို႔ သူ႔ကို အႀကံေပးခဲ့တယ္။ ဆရာမရဲ႕ အႀကံကို မယံုတစ္ဝက္ ယံုတစ္ဝက္နဲ႔ သူစမ္းသပ္ခဲ့တယ္။ အမႈိက္ကားလာတဲ့အခ်ိန္ ဧည့္ခန္းမွာ ေျခခ်ိတ္ၿပီး အခန္႔သား တီဗီထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ ေယာက္်ားကို ေလသံေလ်ာ့ၿပီး သူေျပာလိုက္တယ္။ "ေယာက္်ားေရ... ငါ့ကို အမႈိက္သြန္ေပးႏိုင္မလား? သြန္ေပးႏိုင္ရင္ ငါ့ကိုနင္ အမ်ားႀကီး ကူညီလိုက္တာပဲ" အမႈိက္သြန္ၿပီးျပန္လာတဲ့ ေယာက္်ားကို (၅)ႏွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်ီးမြမ္းလိုက္သလို သူခ်ီးက်ဴးလိုက္ေသးတယ္။ "အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္။ ငါ့အေပၚ နင္အရမ္းသိတတ္တာပဲ!" အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ မိန္းမျဖစ္သူဟာ စိတ္တိုေဒါသထြက္၊ မ်က္ႏွာဆူပုပ္တဲ့ အျပဳအမႈေတြ မလုပ္ခဲ့သလို ေယာက္်ားျဖစ္သူကလည္း သူ႔အသိနဲ႔သူ အမႈိက္ေတြ ကူသြန္ေပးခဲ့တယ္။ "ကဲ့ရဲ႕ေဝဖန္"တာကို "ခ်ီးမြမ္း" တာနဲ႔ အစားထိုးတာဟာ အရာရာကို အေကာင္းဘက္ ေျပာင္းလဲေစပါတယ္။ လူေတြအခ်င္းခ်င္း ေျပာဆိုဆက္ဆံရာမွာ ကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္၊ ကိုယ့္အယူေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ေျပာဆိုဆက္ဆံတတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ျငင္းခုန္ရန္ျဖစ္ဆိုတဲ့ဘက္ကို အမ်ားဆံုး ဦးတည္ေနပါတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္းလာဆံုၾကတယ္။ ခ်စ္ႀကိဳက္ၾကတယ္။ အျပစ္ျမင္တာကို ခြင့္လြတ္တာနဲ႔ အစားထိုးမယ္၊ တစ္ဘက္လူရဲ႕ ေကာင္းကြက္ေတြကို တန္ဖိုးထားမယ္။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေသာ့ကို သင္ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ မူရင္းေရးသားသူ-- Huang Tongလူ႔ဘဝ၏ ၆ပုံတစ္ခါက နာမည္ၾကီး တကၠသိုလ္မွ ဆရာတစ္ဦးသည္ ေခ်ာင္က်ေသာ ရြာတစ္ရြာသို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ရြာသို႔ေရာက္ေသာ္ ေလွတစ္စီးငွားျပီး ျမစ္တေလွ်ာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ေလွစထြက္ေသာအခါ ဆရာက ေလွသမားအား......“ ခင္ဗ်ား သခ်ာၤေဗဒတတ္သလား” “ကြ်န္ေတာ္ မတတ္ပါဘူး” “ရူပေဗဒ တတ္သလား” “ဒါလဲ မတတ္ပါဘူး” “ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ကြန္ျပဴတာသံုးတတ္သလား” “စိတ္မေကာင္းပါဘူး...ဒါလဲ ကြ်န္ေတာ္မတတ္ပါဘူး” ေလွသမား၏အေျဖေၾကာင့္ ဆရာမွာ ေခါင္းခါျပီး “သခ်ာၤမတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႕၆ပံု၂ပံုကို ခင္ဗ်ားဆံုးရွံဳးမယ္၊ ရူပေဗဒ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ ၆ပံု၁ပံုကို ဆံုးရွဳံးမယ္၊ ကြန္ျပဴတာမတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ ၆ပံု၁ပံုကို ဆံုး႐ႈံးမယ္..ခင္ဗ်ားရဲ႔ ဘ၀ ၆ပံု၄ပံုဟာ ဆံုး႐ႈံးသြားျပီ" ဟုဆို၏။ ထိုခဏအတြင္း ရာသီဥတုေျပာင္းျပီး ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ညိဳမ်ား တက္လာသည္။ မၾကာမီ မိုးသက္ေလျပင္း က်ေရာက္ေတာ့မည္။ ထိုအခါ ေလွသမားက ဆရာအား “ ခင္ဗ်ား ေရကူးတတ္သလား” ဟုေမးလိုက္သည္။ ဆရာက ခဏမွ် ဆံြအျပီး “ကြ်န္ေတာ္ မကူးတတ္ဘူး။ တစ္ခါမွ မသင္ဖူးဘူး” ဟုျပန္ေျဖေလသည္။ ထိုအခါေလွသမားက ေခါင္းကိုသြင္သြင္ ရမ္းျပီး..“ ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ဘ၀ ၆ပံုစလံုးဟာ ဆံုး႐ႈံးရေတာ့မယ္” ဟု ျပန္ေျဖခဲ့သည္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္ရဲ႕အဆင့္အတန္း၊ ကိုယ့္ရဲ႕စံခ်ိန္နဲ႔ အျခားလူတစ္ေယာက္ကို သြားတိုင္းတာလို႔ မရပါဘူး။ ပံုျပင္ထဲက ဆရာဟာ ပညာရွင္တစ္ဦးပါ။ သူ႔ဘ၀မွာသခ်ာၤ၊ ရူပ၊ ကြန္ျပဴတာ ပညာေတြသာ အေရးၾကီးတယ္လို႔ ထင္ေနသူပါ။ ဒီပညာေတြသာ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ဟာ အဓိပၸါယ္မဲ့ျပီလို႔ ထင္ေနသူပါ။ ဒါဟာ ပညာရွင္ေတြရဲ႔ အယူအဆပါ။ ေလွသမားအတြက္ကေတာ့ သူ႔အတြက္ ဒီပညာ မတတ္လဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ အေရးၾကီးတာက သူ႔အတြက္ “ရွင္သန္” ဖို႔ အားအင္ေတြ ရွိေနဖို႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေရးၾကံဳလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာတတ္ထားတဲ့ ပညာဟာ ဘာမွ အသံုးမ၀င္ခဲ့ဘူး။ ေလွေမွာက္သြားရင္ ေရကူးတတ္တဲ့ လူသာ အသက္ရွင္ခြင့္ရမွာပါ။ တပါးသူကို အထင္မေသးပါနဲ႔။ “ငါ”ဆိုတဲ့ ကိုယ့္စံႏူန္းနဲ႔ အမွားအမွန္ကို မခဲြျခားပါနဲ႔။ ဟိုလူမွာ ထီထြင္ဥာဏ္မရွိဘူး ဒါေပမဲ့ သူဟာ ရိုးသားတယ္ မေကာင္းတာကို မၾကံစည္တတ္ဘူး။ ဒီလူဟာ အေျပာအဆို မတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ အလုပ္ကို ၾကိဳးစားတယ္။ ေျဖာင့္မတ္တယ္။ မခုိမကပ္ဘူး။ ငါရဲ႕“အရည္အခ်င္း” သူ႔မွာ မရွိသလို သူ႔ရဲ႕“အရည္အခ်င္း”လဲ ငါ့မွာ မရွိဘူး ဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါနဲ႔။ဘုရားသခင္ကကၽြန္ုပ္တို႔အေရာက္စီတိုင္ကိုမတူညီတဲ့အစြမ္းအစေတ၊ြအရည္အခ်င္းေပးထားပါတယ္။ကိုယ့္မွာရွိတဲ့၊ဘုရားေပးတဲ့အစြမ္းအစေတြနဲ႔ဒီကမာၻႀကီးအတြက္၊အသင္းေတာ္အတြက္၊အမ္စီစီအမ္အဖြဲ႕အစည္းအတြက္အုပ္တစ္ခ်ပ္၊သဲတစ္ပြင္ပမာ၊တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွပါဝင္ဆက္ကပ္ၾကပါစို႔။ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ လွ်ဳိ႕ဝွက္အမွတ္လူတခ်ဳိ႕က ျပည့္စံုေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝမွာ ေနရတယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္က အၿမဲ နာက်င္မြန္းက်ပ္ေနတယ္။ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။ အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ မေသဆံုးခင္ သားကိုေခၚၿပီး “သား… အေဖ သိပ္မေနရေတာ့ဘူး။ သားဘဝ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေစဖို႔ အေဖေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္” လို႔ေျပာတယ္။ “အေဖ… ဘဝမွာဘယ္လိုေနထိုင္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရမလဲ သားကိုေျပာျပပါ” “ျပင္ပေလာကထဲ ဝင္ေလွ်ာက္ၾကည့္ပါ… ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့နည္းေတြကို လူေတြက သားကို ေျပာျပပါလိမ့္မယ္” အဘိုးအိုေသဆံုးၿပီးေနာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာဖို႔ သားျဖစ္သူ ခရီးထြက္ခဲ့တယ္။ လမ္းခရီး ျမစ္ေခ်ာင္းေဘးတစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ ကမ္းစပ္ေဘးမွာ ျမင္းတစ္ေကာင္ေတြ႔လိုက္တယ္။ ျမင္းက ပိန္လွီၿပီးအိုမင္းေနတယ္။ ျမင္းက လူငယ္ကို “လူေလး.. လူေလး.. ဘယ္ကိုသြားမလိုပါလိမ့္” လို႔ေမးတယ္ “ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?” “လူေလး.. က်ဳပ္ေျပာမယ္။ က်ဳပ္ဟာ ငယ္ရြယ္တုန္းက ျမက္ႏုေလးစား၊ ေရၾကည္ေလး ေသာက္ဖို႔ပဲသိခဲ့တယ္။ အစာခြက္ထဲ က်ဳပ္ေခါင္းကို ထိုးထည့္လိုက္တာနဲ႔ အစာကက်ဳပ္ပါးစပ္ေရွ႕ အဆင္သင့္ေရာက္လာတတ္တယ္။ အိပ္ဖို႔၊ စားဖို႔ကလဲြၿပီး တစ္ျခားဘာကိုမွ က်ဳပ္စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး။ အဲဒီတုန္းက က်ဳပ္ဟာကမာၻေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆံုးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ က်ဳပ္အသက္ႀကီးလာေတာ့ လူေတြက က်ဳပ္ကိုစြန္႔ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေလးကို က်ဳပ္မွာခ်င္တာက ငယ္ရြယ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ႏုပ်ဳိမႈကို တန္ဖိုးထားပါ။ က်ဳပ္လိုကိုယ့္ရဲ႕ႏုပ်ဳိမႈကို အလဟႆ မသံုးျဖဳန္းလိုက္နဲ႔။ ကိုယ့္အတြက္ တစ္ပါးသူ အဆင္သင့္စီစဥ္ထားေပးတဲ့ ဥစၥာပစၥည္းေပၚမွာလည္း မသာယာနဲ႔။ အရာအားလံုးကို ခြန္အား၊ လံုလ၊ ဝီရိယစိုက္ထုတ္ၿပီး ႀကိဳးစားရမယ္။ တျခားလူအတြက္ေပးဆပ္မယ့္ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ခံယူတတ္ရမယ္။ ရႈပ္ေထြးမွာကို မေၾကာက္နဲ႔။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူေလးတစ္သက္လံုး ခံစားႏိုင္လိမ့္မယ္” လူငယ္ဟာ ျမင္းနဲ႔လမ္းခဲြၿပီးေနာက္ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္တယ္။ လမ္းမွာေျမြတစ္ေကာင္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ေျမြက “ဘယ္သြားမလဲ” လို႔ သူ႔ကိုေမးခဲ့တယ္။ “ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?” “က်ဳပ္ေျပာျပမယ္… က်ဳပ္က က်ဳပ္မွာရွိတဲ့အဆိပ္နဲ႔ အၿမဲဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားခဲ့တယ္။ လူတိုင္း က်ဳပ္ကို ေၾကာက္ၾကလို႔ ဘယ္သူ႔မွက်ဳပ္ေလာက္ မေတာ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ထင္တာေတြ မွားခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ လူေတြက က်ဳပ္ကို သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြကို က်ဳပ္ေရွာင္ခဲ့ရတယ္၊ ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္။ လူေလးရဲ႕ ပါးစပ္မွာလည္း အဆိပ္ရွိတယ္။ စကားလံုးေတြနဲ႔ လူေတြကိုထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ မေျပာဆိုမိဖို႔ လူေလးသတိထားရမယ္။ ဒါမွ လူေလးတစ္သက္မွာ အေၾကာက္အရြံ႔ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ လူေတြကို ပုန္းေရွာင္စရာမလိုဘူး။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူေလးရမွာျဖစ္တယ္” ေျမြေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီး လူငယ္ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္တယ္။ ေလွ်ာက္ရင္း… ေလွ်ာက္ရင္း သစ္ပင္တစ္ပင္ထက္မွာ အျပာႏုေရာင္အေမႊးအေတာင္နဲ႔ ေတာက္ေျပာင္လွပတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ “ဘယ္သြားမလို႔လဲ.. ေကာင္ေလး” “ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?” “ေကာင္ေလး.. မင္းၾကည့္ရတာ ခရီးေတာ္ေတာ္ပန္းခဲ့တယ္ထင္တယ္။ မင္းမ်က္ႏွာေပၚမွာ ဖုန္ေတြျပည့္လို႔၊ အကၤ်ီေတြလည္း ၿပဲရိလို႔၊ စိတ္လည္းႏြမ္းခဲ့ပံုရတယ္။ ဒီလိုပံုစံနဲ႔ဆိုရင္ လမ္းသြားလမ္းလာေတြက မင္းကိုေရွာင္လိုက္ၾကမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက မင္းနဲ႔ေရစက္ဆံုလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ က်ဳပ္ေျပာမယ္.. စိတ္အပါအဝင္၊ မင္းကိုယ္ေပၚက ဖုန္ေတြကိုရွင္းၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးလုပ္လိုက္ ဒါမွ မင္းပတ္ဝန္းက်င္က အရာေတြ သပ္ရပ္လွပလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက မင္းဆီကိုလာလိမ့္မယ္” လူငယ္က သေဘာေပါက္နားလည္စြာ အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေနရာတကာ လိုက္ရွာေနစရာ မလိုဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ့္ရင္မွာ ကိန္းေအာင္းေနတယ္ဆိုတာကို သူနားလည္ခဲ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေတာင့္တရင္ အရင္ဦးဆံုး ကိုယ့္စိတ္ဝိညာဥ္ထဲကေန ရွာယူပါလို႔…. မူရင္း--He Yue-Qing ျပဳစုတဲ့ အာဟာရၾကက္ေပါင္းရည္ စာအုပ္မွေက်းဇူးတင္စကား တစ္ခြန္းေလာက္ေျပာပါကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့ လူနဲ႔ဆံုတဲ့အခါ သူနဲ႔တစ္သက္သာ လက္တဲြႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။ သူမရွိေတာ့ရင္ အရာအားလံုးက ေႏွာင္းသြားလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ဆံုတဲ့အခါ သင့္ျမတ္ေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္နဲ႔သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္သူနဲ႔ ဆံုဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွဘူး။ ကိုယ့္ဘ၀ကို ကူညီတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူ႔ေက်းဇူးကို မွတ္ထားပါ။ သူဟာ ကိုယ့္ဘ၀ကို လွည့္ေျပာင္းေပးခဲ့သူ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ အခ်စ္ကို ကိုယ္ပိုနားလည္ေစခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကိုယ္မုန္းခဲ့ဖူးတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ႏႈတ္ဆက္ပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုၾကံ့ခိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ကိုယ္နဲ႔ အတူေနေနတဲ့၊ ကိုယ့္ကို အေဖာ္ျပဳေနသူကို လံုး၀ေက်းဇူးတင္ပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏႈးမႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ကိုယ္ရေနလို႔ပါပဲ။ ကိုယ့္ကို သစၥာေဖာက္သြားသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေခၚေျပာ ႏႈတ္ဆက္ပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ ေလာကၾကီးအေၾကာင္းကို ကိုယ္နားလည္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကိုယ္တိတ္တခိုး ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ေတာင္းဆုျပဳပါ။ သူ႔ကို ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့စဥ္က သူေပ်ာ္ေနတာကိုပဲ ကိုယ္ျမင္ခ်င္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကိုယ့္ကို ထားခဲ့တဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။ကိုယ့္ဘ၀မွာ အမွတ္တရ အတိတ္ေျခရာေလးေတြ ထင္က်န္ေအာင္ သူ နင္းေလွ်ာက္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ တစ္ခါပဲျဖစ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀မွာ လုပ္ခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးဟာလဲ တစ္ခါပဲရွိပါတယ္။ Epiphyllum ပန္းက တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲပြင့္ျပီး ပန္းပြင့္ခ်ိန္ ၄, ၅ နာရီသာ ၾကာျမင့္တဲ့ပန္းမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ တစ္သက္မွာတစ္ခါ ဖူးပြင့္ရတဲ့ တိုေတာင္းခ်ိန္ကို သူဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ဖူးပြင့္ရဲတဲ့ အစြမ္းသတိၱကိုပဲ သူထုတ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ေဇာင္းၾကမ္းပင္ (cactus) မ်ဳိးႏြယ္စု၊ မူလေပါက္ပြားရေဒသ ေတာင္အာဖရိက၊ မက္ဆီကိုပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔ေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ေပါက္ေရာက္၊ ပန္းပြင့္ၾကီးမ်ဳိးျဖစ္၊ ပြင့္ဖတ္ လွံခြ်န္ ပံုသ႑ာန္၊ ညအခ်ိန္တြင္ ပြင့္ျပီး မနက္မွာ ညႇိဳးႏြမ္း၊ ပန္းပြင့္ခ်ိန္ ၄, ၅ နာရီသာ ၾကာျမင့္၊ ညအခ်ိန္မွ ပြင့္တတ္တဲ့အတြက္ “လေရာင္ေအာက္က မိန္းမလွ” ဟု တင္စား ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕လူမ်ားက အခ်ိန္တိုေတာင္းျခင္းကို ဤပန္းႏွင့္ ခိုင္းႏႈိင္း။ ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Monday, February 11, 2008)လူ႔ဘဝ သံုးခု(၁) တံခါးပိတ္တတ္ရမယ္ "မေန႔က"နဲ႔ "မနက္ျဖန္"ရဲ႕ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကိုပိတ္ၿပီး "ဒီကေန႔"တိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေက်ာ္ျဖတ္တတ္ရမယ္။ "ဒီကေန႔"တိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြတ္ ျဖတ္ေက်ာ္တာဟာ "ဒီတစ္သက္"ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျဖတ္ေက်ာ္တာနဲ႔ အတူတူျဖစ္တယ္။ (၂) တြက္ခ်က္တတ္ရမယ္ ကိုယ့္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ ကိုယ္လုပ္တဲ့ မွန္ကန္တဲ့အလုပ္ကို တြက္ခ်က္တတ္ရမယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို တြက္ခ်က္ေလ ကိုယ့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေလျဖစ္သလို မွန္ကန္တဲ့အလုပ္ကို တြက္ခ်က္ေလ ကိုယ့္ကိုယ္ယံုၾကည္မႈေတြ ရွိေစေလျဖစ္တယ္။ (၃) လက္လြတ္တတ္ရမယ္ လက္လြတ္တတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စကားက အရင္ဆံုး "လက္လြတ္တတ္"မွ ေနာက္"ရမွာ"ျဖစ္တယ္။ ေလာကမွာရွိတဲ့အရာတခ်ဳိ႕က လက္လြတ္တတ္မွ ပိုင္ဆိုင္ရတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ လက္လြတ္ၿပီးမွ ပိုင္ဆိုင္ရတယ္။ နည္းနည္းေလးမွ လက္မလြတ္တတ္ဘဲ အရာရာကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ စကားသံုးခြန္း (၁) ထားလိုက္ေတာ့! ဘယ္လိုမွ ေျပာင္းလဲလို႔မရတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုအတြက္ အေကာင္းဆံုးနည္းက အဲဒီျဖစ္ရပ္ကို လက္ခံတာပဲျဖစ္တယ္။ (၂) ကိစၥမရွိဘူး! ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ကိစၥမရွိဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေျပာတတ္ရမယ္။ မွတ္ထားရမွာက အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့၊ အေကာင္းျမင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ဟာ ျပႆနာတိုင္းကို ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့၊ အခက္အခဲတိုင္းကို ေအာင္ျမင္ႏိုင္တဲ့ ပထမေျခလွမ္းျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုပဲ။ (၃) ၿပီးသြားမွာပါ! မိုးေတြ ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီးရြာပါေစ၊ ဘယ္ႏွစ္ရက္ဆက္တိုက္ ရြာပါေစ.... မိုးစဲၿပီး ေနေရာင္ျဖာမယ့္ရက္ ရွိတယ္ဆိုတာကို ယံုၾကည္ထားရမယ္။ မိုးေတြအၿမဲ မအံု႔ႏိုင္ပါဘူး။ မိုးအံု႔လိုက္ ေနသာလိုက္နဲ႔ သဘာဝက ဒီအတိုင္းပဲျဖစ္တယ္။ ဘဝဟာလည္း ဒီအတိုင္းပဲျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း (၃)မ်ဳိး (၁) သူတစ္ပါးကို ကူညီတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း(၂) ေရာင့္ရဲတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း(၃) ေပ်ာ္စရာကို ရွာေဖြတတ္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း တနည္းေျပာရရင္ အဆင္ေျပခ်ိန္ သူတစ္ပါးကိုကူညီၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာတတ္ရမယ္။အဆင္သိပ္မေျပခ်ိန္ ေရာင့္ရဲျခင္းနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရွာတတ္ရမယ္။အခက္အခဲနဲ႔ႀကံဳခ်ိန္ အခက္အခဲၾကားထဲကေန ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရွာတတ္ရမယ္။ မ...... နဲ႔ (၃)ခု (၁) တျခားသူရဲ႕အမွားနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္မေပးနဲ႔။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ လူအမ်ားစုဟာ ပင္ပန္းဒဏ္ကို မေၾကာက္ၾကဘူး။ ေသမွာမေၾကာက္ၾကဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေလးတဲ့ဝန္ျဖစ္ျဖစ္ ထမ္းရမွာ မေၾကာက္ၾကဘူး။ ဘာအခက္အခဲျဖစ္ျဖစ္ မတြန္႔ဆုတ္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ အမွားအယြင္း၊ မတရားခံရတာကိုေတာ့ မခံႏိုင္ၾကဘူး။ အမွားအယြင္း၊ မတရားခံရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္လုပ္တာမဟုတ္တဲ့ တျခားသူလုပ္တဲ့ အမွားေတြျဖစ္တယ္။ အဲဒီတျခားလူလုပ္တဲ့ အမွားနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္မေပးနဲ႔။ (၂) ကိုယ့္အမွားနဲ႔ တျခားသူကို အျပစ္မေပးနဲ႔ ကိုယ္မတရားခံရသလို တျခားသူကိုလည္း မတရားဆက္ဆံတယ္။ ဒါဟာ တျခားသူကို ထိခိုက္နာက်င္ေစတဲ့နည္းတူ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ျပန္ထိခိုက္နာက်င္ေစတယ္။ (၃) ကိုယ့္အမွားနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္မေပးနဲ႔
တစ္ခါက ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးဟာ ပန္းျခံထဲ ေျခစၾကၤာျဖန္႔ေနတုန္း လွပတဲ့ေျမြေလးတစ္ေကာင္ စည္းရိုးနားက ဆူးခက္ေတြၾကားမွာ ျငိေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေျမြငယ္ကို ဘုရင္က ကယ္တင္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ဘုရင္ၾကီး ပန္းျခံထဲ လွည့္လည္ေနတုန္း အတ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ “အသင္ဟာ ဘယ္သူလဲ.? ဘယ္နည္းနဲ႔ နန္းေတာ္ထဲ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာသလဲ” “မထိတ္လန္႔ ပါနဲ႔ အရွင္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးက နဂါးမင္းပါ။ ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔အတြက္ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္” “ဘာေက်းဇူးမ်ားလဲ” “မေန႔က ကြ်န္ေတာ့္မ်ဳိး သမီးေလး အရွင္ပန္းျခံထဲက ပန္းမ်ားကို႐ႈစားရင္း စည္းရိုးမွာ ျငိေနခဲ့တယ္။ အရွင္ကယ္တင္ခဲ့လို႔ သမီးေတာ္ေလး ေနေလာင္ျခင္းမွာ လႊတ္ကင္းခဲ့ရတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါတယ္။ အရွင္လိုရာ ေျပာပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ကူညီဖို႔အသင့္ပါ” “အင္း...နန္းေတာ္မွာ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိတယ္။ ဘာမွလိုေလေသး မရွိဘူးဆိုေပမဲ့ သတၱဝါတို႔ရဲ႔ ဘာသာစကားကို အကြ်ႏု္ပ္တတ္ခ်င္တယ္။ အကြ်ႏု္ပ္က ေက်းငွက္တိရိစာၦန္ေတြကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဘာေတြေျပာေနမွန္း နားမလည္ခဲ့ဘူး” “ဒါ မခက္ခဲပါဘူး အရွင္။ သူတုိ႔ရဲ႔ စကားကို နားလည္ခ်င္ရင္ ဒီေန႔ကစျပီး သူတို႔ရဲ႔အသားကို မစားပါနဲ႔။ သူ႔အသားကိုစားျပီး သူ႔စကားကို နားလည္တာမ်ဳိးက မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သက္သတ္လြတ္စားျပီး ခုႏွစ္ရက္ အတြင္း သူတို႔စကားကို အရွင္နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကို အရွင္လွ်ဳိ႔ဝွက္ထားရမယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သိသြားရင္ အစြမ္းျပယ္သြားလိမ့္မယ္” နဂါးမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ဘုရင္ၾကီးက နဂါးမင္းေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္နာ ခဲ့တယ္။ ခုႏွစ္ရက္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီး စားပဲြေတာ္ခံေနတုန္း ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ အသံကိုၾကား လုိက္တယ္။ ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က “ေတာ္... ဟိုၾကမ္းျပင္မွာက်ေနတဲ့ ထမင္းေစ့ကို သြားေကာက္ ပါလား” လို႔ေျပာေတာ့ ေနာက္ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က “စားခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္သြားေကာက္ပါ လား”လို႔ ေျပာတယ္။“က်ဳပ္မပ်ံႏိုင္လို႔ ေတာ့္ကို ေကာက္ခိုင္းတာေပါ့။ အစကေတာ့ ခ်စ္ပါတယ္ဆို ခုေတာ့ ထမင္းတစ္ေစ့ သြားေကာက္ဖို႔ေတာင္ ေတာ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား” “အစားပဲရွိျပီ အလႈပ္မရွိလို႔ ဝေနတာေပါ့။ ဝိတ္ေလွ်ာ့ပါဆုိေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး။ ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားေရွ႕မွာ က်ဳပ္ကို ထမင္းသြားေကာက္ခိုင္းတာ ေသခိုင္းတာနဲ႔အတူတူပဲ။ ဘာလဲ မင္းေနာက္မီးလင္းေနလို႔ ငါ့ကို ေသေၾကာင္းၾကံတာလား” ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ အခ်ီအခ်ေျပာေနတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိ ေတာ့တယ္။ ရုတ္တရက္ ထရယ္တဲ့ ဘုရင္ကို မိဖုရားက ဘာေၾကာင့္ရယ္တာလဲ ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပတယ္။ ထမင္းစားျပီး မိဖုရားနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတုန္း အိမ္ေခါင္မိုးေပၚက အိမ္ေျမာင္ႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားေျပာသံကို ဘုရင္က ၾကားလိုက္မိျပန္တယ္။“ေဘးဖယ္ ရွင္မေရ..” “ဒီေလာက္ညဥ့္နက္ေနျပီ ရွင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ။ ေဘးအိမ္က မုဆိုးမဆီ သြားမလို႔လား” “ဟာ.. ဒီမိန္းမ ငါဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ။ ေဘးအိမ္ကနဲ႔ ငါ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး။ လူတကာကို မစြပ္စဲြနဲ႔” “ေအာ္... ေက်းဇူးကန္းရဲ႔.. ရွင္က သူ႔ကို ကာဆီးကာဆီး လုပ္တာလား။ ေန႔တိုင္းပဲ အဲဒီမိန္းမေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ စကားမ်ားရတယ္။ မပတ္သက္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ခဏခဏ သြားေနရတာလဲ” “ငါ ေဘးအိမ္ကို သြားတာမဟုတ္ဘူး။ မင္း ပူညံပူညံလုပ္လြန္းလို႔ နားေအးပါးေအး အျပင္ ထြက္ေရွာင္ မလို႔.. ဖယ္စမ္းပါ” “မဖယ္ႏိုင္ဘူး ရွင္ေရ... အစကေတာ့ ကြ်န္မကို မခဲြမခြါဘဲ တစ္သက္လံုးခ်စ္မယ္ဆို။ အခုယူတာ တစ္လေတာင္ မရွိေသးဘူး။ ရွင္က က်ဳပ္ကို ခြါခ်င္ျပီလား” အိမ္ေျမာင္ႏွစ္ေကာင္ လံုးရင္း ဆန္ရင္း ေခါင္မိုးေပၚက ျပဳတ္က်လာျပီး အျမီးေတြ ျပတ္ကုန္တယ္။“ေတာက္.. ဒီတစ္လ အျမီးျပတ္တာ သံုးခါရွိျပီကြ” ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အသံကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိျပန္တယ္။ မိဖုရားက ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပျပန္တယ္။ အဲဒီေန႔ကစျပီး ဘုရင္ဟာ ရုတ္တရက္ ထထရယ္ေနတတ္တယ္။ ၾကံဳရဖန္မ်ားလာေတာ့ မိဖုရားက “ဘုရင္ၾကီး တစ္ခုခုကို လွ်ဳိ႔ဝွက္ထားပံုရတယ္။ ငါ့အသက္နဲ႔ မျခိမ္းေျခာက္ခဲ့ရင္ သူေျပာျပမွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုျပီး ဘုရင္ၾကီးရယ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို မေျပာျပရင္ ကိုယ့္ကိုအဆံုးစီရင္မယ္လို႔ မိဖုရားက ျခိမ္းေျခာက္ေတာ့တယ္။ ဘုရင္ၾကီးက လွ်ဳိ႔ဝွက္ခ်က္ကို မေျပာျပခ်င္ေတာ့ “ခဏေနအုန္း.. က်ဳပ္အျပင္ထြက္ျပီး စိတ္အပန္း ေျဖလိုက္အုန္းမယ္။ ျပန္လာရင္ ေျပာျပမယ္” ဆိုျပီး ထြက္ခဲ့တယ္။ နန္းေတာ္ရဲ႔ တစ္ေနရာ ဆိတ္ျခံ ကိုေတြ႔ေတာ့ ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ စကားေျပာေနတာကို ဘုရင္ၾကီးက ၾကားမိတယ္။ “ကြ်န္မမွာ ကိုယ္ေလးလက္ဝန္နဲ႔ ကြ်န္မကို ခ်ီပိုးစမ္းပါ” “လမ္းေလွ်ာက္ေနရက္ အေကာင္းၾကီးကေန က်ဳပ္ကုိ ဘာလို႔ပိုးခိုင္းရတာလဲ” “ရွင္မပိုးရင္ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ သတ္ေသလိုက္မွာေနာ္” “ေရာ္... ဘယ္ႏွယ့္ အဲဒီလို တံုးအတဲ့အေတြးရွိရတာလဲ ရွင္မရယ္။ အဲဒီစကား ဘယ္က သင္ခဲ့တာလဲ ေျပာစမ္း”“ခုနားက ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရား ေျပာေနတာကို ၾကားလိုက္လို႔ပါ။ မိဖုရားက ကိုယ့္ကိုယ္ သတ္ေသမယ္ဆိုျပီး ေတာင္းဆိုတာကို ဘုရင္က ခ်က္ခ်င္းပဲ လိုက္ေလ်ာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္သတ္ေသတယ္ဆိုတာ လက္နက္ေကာင္း တစ္မ်ဳိးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ ကြ်န္မကို အရင္ကလို ခ်စ္ေသးလား...? မခ်စ္ဘူးလားလို႔ စမ္းၾကည့္တာ” “ဟား...ဟား.. မင္း အရမ္းတံုးအတာပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တယ္ဆိုတာ ကမာၻေပၚမွာရွိသမွ် အျပဳအမႈထဲက ရယ္စရာအေကာင္းဆံုးနဲ႔ အတံုးဆံုး။ သတၱဝါေတြထဲမွာ လူေတြကလဲြရင္ ဘယ္သတၱဝါကမွ ကိုယ့္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္တဲ့လမ္း မေရြးဘူး။ သတၱဝါတိုင္းက ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္အသိနဲ႔ ကိုယ္အသက္ရွင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တာကို တျခားလူက ၾကားခံျပီး လာေသေပးလို႔မရဘူး။ လူေတြလို ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္ခ်င္သလား..? ကိုယ့္ကိုယ္ ဆိတ္ပီသေအာင္ က်င့္ၾကံမလား..? ၾကိဳက္ရာလမ္းကို ေရြးေပးေတာ့” ဆိတ္ဖို ေျပာစကားကို နားေထာင္ျပီး ဆိတ္မ ျငိမ္ကုတ္သြားတယ္။ ဘုရင္က သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားကိုနားေထာင္ျပီး “ငါဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕အရွင္သခင္ ဘုရင္လို႔သာေျပာတယ္။ ငါ့ရဲ႕ အသိဥာဏ္က ဆိတ္တစ္ေကာင္ရဲ႕အသိဥာဏ္ေလာက္ေတာင္ မရွိပါလား” လို႔ ေတြးမိျပီး မိဖုရားကို ေျပာျပဖို႔ နန္းေတာ္ထဲ ျပန္ခဲ့တယ္။ မိဖုရားကိုေတြ႔ေတာ့ ဘုရင္က“ႏွမေတာ္နဲ႔ အတူေနခ်ိန္ ေမာင္ေတာ္အျမဲရယ္ျဖစ္တာက ဟိုးအရင္က ႏွမေတာ္နဲ႔အတူ ေပ်ာ္ပါးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေအာက္ေမ့ သတိရမိလို႔ပါ။ စားေသာက္ေနခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အပန္းေျဖခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အစဥ္အျမဲ သတိရေနလို႔ပါပဲ ႏွမေတာ္” “ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ အစကတည္းက မေျပာတာလဲ” “စိတ္ထဲမွာထားျပီး တေျမ့ေျမ့နဲ႔ ေအာက္ေမ့ ေနရတာက ပိုခ်ဳိျမိန္တယ္ေလ ႏွမေတာ္။ အေမႊးရနံ႔ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းတစ္လံုးလိုေပါ့။ အဖံုး ဖြင့္လိုက္ရင္ ရနံ႔ေတြျပန္႔လႊင့္ကုန္တယ္” ဘုရင္ရဲ႔ နားဝင္ခ်ဳိတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ မိဖုရားက ဝမ္းသာပီတိျဖစ္ရတယ္။ ဘုရင္က ရုတ္တရက္ ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားကို ၾကားလိုက္မိတယ္။ “လူေတြရဲ႔ စကားခ်ဳိခ်ဳိ ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ကို အတုယူထားစမ္းပါ” “ရွင္လဲကြ်န္မကို အဲဒီလို စကားမ်ဳိးေျပာရင္ ရွင့္ကိုကြ်န္မ ရန္မရွာေတာ့ဘူး” ဘုရင္ၾကီး ရယ္လိုက္မိျပန္တယ္။ *********************************** “ႏွစ္သက္တယ္”ဆိုတာ အခ်စ္ရဲ႕ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္ေလး “ခ်စ္တယ္”ဆိုတာ ႏွစ္သက္တာရဲ႕ ခပ္ရင့္ရင့္အေရာင္ေလးေပါ့။ အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးရလိုက္လို႔ ဘဝဟာ ျပီးျပည့္စံုသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးဆပ္လိုက္ရလို႔ ဘဝဟာ ပိုတန္ဖိုးရွိသြားတာ။ လမ္းတစ္ေနရာမွာ ဆံုၾကတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလး ႏွစ္ေကာင္လိုေပါ့။ ကိုယ့္ေခါင္းေပၚက အေမြးနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းထိေတြ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကျပီး ဆန္က်င့္ဖက္ကို လမ္းခဲြေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဦးတည္ရာဖက္ကို တစ္ေရြ႔ေရြ႔ တြားသြားရင္း က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဒီဟင္းလင္းျပင္ၾကီးမွာ ခႏၶာကိုယ္ေသးငယ္တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ ဘယ္ေနရာမွာ ထပ္ျပန္ဆံုခြင့္ ရၾကမလဲ? စၾကဝဠာနဲ႔ ႏႈိင္းယဥ္ၾကည့္ရင္ ကြ်န္မတို႔ လူဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ေတာင္ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အမႈန္ေလးပါ။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပုရြက္ဆိတ္ေလးႏွစ္ေကာင္လို႔ အခ်င္းခ်င္း ထိေတြ႔ခြင့္ရႏိုင္မလဲ..? ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရႏိုင္မလဲ? လူ႔ဘဝထဲ တစ္ခါေရာက္လာဖို႔ လြယ္ကူပါသလား? လူခ်င္းတစ္ခါေလာက္ ရင္းႏွီးႏႈတ္ဆက္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား? "သူငယ္ခ်င္း"လို႔ အမည္တပ္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား? စကားေလး တစ္ခြန္းပါပဲ ... “တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးပါ” တရုတ္စကားပံု တစ္ခုက ဒီလိုေျပာပါတယ္။“ေရွးကံေၾကာင့္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ေဝးေနၾကသူေတြ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခြင့္ ရၾကတယ္။ ကံမပါရင္ ပုခံုးခ်င္း ရွပ္တိုက္သြားတာေတာင္ ရင္းႏွီးခြင့္ မရဘူး” တဲ့.....ေပ်ာ္ရႊင္နည္းေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ဖ်ားနာတာေတြကို ကုစားႏိုင္သတဲ့။ အၿမဲစိတ္ညစ္၊ ဝမ္းနည္းေနသူ တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္၊ သူ႔စိတ္ဓာတ္ကို ဖ်ားနာ၊ ပ်က္စီးေစပါတယ္။ ေအာက္ပါအခ်က္ေတြက လူတစ္ေယာက္ကို ေပ်ာ္ရႊင္က်န္းမာေစတဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ေတြျဖစ္တယ္။ (၁) ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အေကာင္းျမင္စိတ္က ေမွာင္မိုက္တဲ့ေလာက,ကေန သင့္ကိုဆဲြထုတ္ ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို ယံုပါ။ (၂) လုပ္ခ်င္တဲ့အရာေတြကို ခ်ေရးၿပီး ဒီကေန႔ပဲ စလုပ္လုိက္ပါ။ အဝတ္အစားဝယ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ညည္းဆိုတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရုပ္ရွင္တစ္ကားၾကည့္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ တာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္လိုက္ပါ။ (၃) တစ္ဘက္သားကို အၿပံဳးနဲ႔ႀကိဳပါ။ ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ေပးလိုက္ပါ။ (၄) က်န္းမာေရး လိုက္စားပါ။ (၅) က်န္းမာတဲ့ အဟာရအစားအစာကို စားပါ။ (၆) စိတ္ညစ္၊ စိတ္ရႈပ္စရာအေတြးေတြကေန အာရံုေျပာင္းပါ။ (၇) ပက္ပက္ဟက္ဟက္ ေအာ္ရယ္လိုက္ပါ။ ဒါမွမဟုတ္ သီခ်င္းက်ယ္က်ယ္ ေအာ္ဆိုလိုက္ပါ။ (၈) ကိုယ့္ကိုယ္ လွလွပပ၊ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျပင္ဆင္ပါ။ သင့္စိတ္ဓာတ္ကို လန္းဆန္းေစပါတယ္။ (၉) မေျပာင္းလဲတဲ့ ေန႔စဥ္ဘဝ၊ အက်င့္ကို ေျပာင္းလဲၾကည့္ပါ။ သင့္ဘဝကို အေရာင္စံုေလးေတြနဲ႔ ေတာက္ပဆန္းၾကယ္ပါေစ။ (၁ဝ) ကိုယ့္ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္ေစသူနဲ႔ ေပါင္းဖက္ပါ။ သူတို႔က သင့္ရင္ထဲကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ျဖည့္ေပးပါလိမ့္မယ္။ (၁၁) ရယ္ေမာစရာ ဟာသကားေတြၾကည့္ပါ။ စာေတြဖတ္ပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ ရယ္ေမာစရာေတြနဲ႔ ရင္ထဲက စိတ္ရႈပ္စရာ အဖုအထစ္ေတြကို ျဖည္တာဟာ တျခားေဆးဝါးေတြထက္ ပိုစြမ္းပါတယ္။ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္(၁)ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ကၽြန္မစိတ္ကူးခ့ဲတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားလပ္ခ်ိန္တိုင္း ကၽြန္မ ပန္းခ်ီပဲဆဲြေနခဲ့တယ္။ ပန္းခ်ီဆဲြတာကို ႏွစ္သက္စဲြလမ္းတဲ့ကၽြန္မကို ေဖေဖက ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ဦး ဆီ အပ္ေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္မဆဲြတဲ့ပန္းခ်ီကို ၾကည့္ၿပီး ပန္းခ်ီဆရာက ကၽြန္မကိုေမးတယ္။ "သမီး... ဘာျဖစ္လို႔ ပန္းခ်ီဆဲြသင္ရတာလဲ?" "ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးျဖစ္ခ်င္လို႔ပါ" "ပန္းခ်ီဆဲြသင္တဲ့သူတိုင္း ပန္းခ်ီဆရာ မျဖစ္ဘူးေနာ္ သိလား? ပန္းခ်ီဆဲြေနတဲ့အခ်ိန္ သမီး ေပ်ာ္လား?" "ေပ်ာ္တယ္" "ေပ်ာ္ရင္ ၿပီးတာပဲ!" ပန္းခ်ီဆရာက ေလာကမွာ ပန္းႏွစ္မ်ဳိးရွိေၾကာင္း ကၽြန္မကိုေျပာျပတယ္။ ပထမပန္းတစ္မ်ဳိးက အသီးသီးႏိုင္တယ္။ ေနာက္ပန္းတစ္မ်ဳိးက အသီးမသီးႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အသီးမသီးႏိုင္တဲ့ပန္းက ပိုလွတယ္။ ဥပမာ - ႏွင္းဆီပန္းလိုေပါ့။ ႏွင္းဆီပန္းဟာ လွပေမႊးႀကိဳင္တယ္။ သူဟာ အသီးမသီးႏိုင္လို႔ဆိုၿပီး လွလွပပ ပြင့္လန္းႏိုင္တဲ့အေပ်ာ္ကို လက္မလြတ္ခဲ့ဘူး။ လူေတြကလည္း ပန္းနဲ႔တူတယ္။ လူတစ္မ်ဳိးက စီးပြားေရး အလုပ္အကိုင္ေတြနဲ႔ ႀကီးပြားေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္။ ေနာက္လူတစ္မ်ဳိးက ဘာႀကီးႀကီးမားမား ေအာင္ျမင္မႈေတြမရွိဘူး။ သာမန္လူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္တယ္။ သာမန္လူဆိုေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရွိမယ္။ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အရယ္အၿပံဳးေတြရွိမယ္ဆိုရင္ သူဟာ ႏွင္းဆီပန္းလိုပဲ လွပေမႊးႀကိဳင္ႏိုင္တယ္။ လူတကာရဲ႕ အားက်ႏွစ္သက္တာကို ခံႏိုင္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာအိမ္ကေန ကၽြန္မ မထြက္ခြာခင္ ပန္းခ်ီဆရာက ကၽြန္မပုခံုးကို ပုတ္ၿပီး "ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူကမွ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝကိုရတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူကမွ ဘဝရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ေနေရာင္ျခည္ကို ရႏိုင္တယ္... သမီး" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ (၂)တစ္ခုေသာ ေႏြရာသီမနက္ခင္းမွာ ဝရံတာေပၚရပ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္မေတြ႔ခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးဟာ လက္ထဲမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ထားၿပီး တုတ္ထိပ္မွာ လွပတဲ့ ဖဲႀကိဳးနီေလးတစ္ခု ခ်ည္ထားတယ္။ ဖဲႀကိဳးက ဝရံတာအျပင္ဘက္ ေလထဲမွာ လြင့္ဝဲေနခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကို ဘာလုပ္ေနသလဲလို႔ ကၽြန္မေမးေတာ့ လိပ္ျပာမွ်ားေနပါတယ္လို႔ သူျပန္ေျဖတယ္။ ခ်ိပ္မပါဘဲ လိပ္ျပာကို ဘယ္လိုမွ်ားမလဲလို႔ ကၽြန္မထပ္ေမးေတာ့ သူက သူဟာ လိပ္ျပာရဲ႕ခႏၶာကို မွ်ားေနတာမဟုတ္ဘူး။ လိပ္ျပာကိုမွ်ားတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို မွ်ားေနတာပါလို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ေကာင္မေလးစကားေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕အေျပာကို ကၽြန္မရုတ္တရက္ သတိရလိုက္မိတယ္။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ငါးမွ်ားရတာကို ႏွစ္သက္သူျဖစ္တယ္။ ငါးမွ်ားဖို႔ မနက္အေစာႀကီး သူထြက္သြားတတ္ၿပီး ညေနမွ အိမ္ျပန္တတ္တယ္။ တစ္ခါက ပုျခဳပ္ထဲ ငါးတစ္ေကာင္မွမပါဘဲ ေလတခၽြန္ခၽြန္နဲ႔ ငါးမွ်ားရာကေန သူျပန္လာခဲ့တယ္။ ဒါကို တျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က "ခင္ဗ်ား တစ္ေန႔ကုန္ငါးထိုင္မွ်ားတာ ငါးတစ္ေကာင္မွ မရခဲ့တာေတာင္ ခင္ဗ်ားေပ်ာ္ႏိုင္တာပဲေနာ္" လို႔ ေမးခဲ့တယ္။ "ငါးမွ်ားခ်ိပ္ကို ငါးမဟပ္တာ ငါးနဲ႔ပဲဆိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို တစ္ေနကုန္ ထိုင္မွ်ားခဲ့တယ္"လို႔ သူျပန္ေျဖပါတယ္။ တကယ့္မွ်ားသူေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးငါးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြပဲျဖစ္တယ္။ "ေကာင္းကင္မွာ ငွက္ေတြရဲ႕ေျခရာ ထင္က်န္မေနခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငွက္ေတြ ပ်ံသန္းၾကတယ္" ဒီကဗ်ာကို ဖတ္ခဲ့ရတုန္းက ကဗ်ာဟာ အရမ္းလွတယ္လို႔ ကၽြန္မခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေနရာမွာ လွေနမွန္း ကၽြန္မ မေျပာတတ္ခဲ့ဘူး။ အခုခ်ိန္က်မွ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ကိုယ္ေပၚကေန ဒီကဗ်ာရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို ကၽြန္မနားလည္လိုက္တယ္။ "ပ်ံသန္းရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေျခရာထင္က်န္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ပ်ံသန္းခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္တဲ့အရသာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ခံစားဖို႔ျဖစ္တယ္" အဲဒီလိုပဲ ဘဝဟာလည္း ကၽြန္မတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ ေျခရာကိုခ်န္ထားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖို႔ လိုတယ္။ ဘဝအတြက္ အေကာင္းဆံုးငါးဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို ကၽြန္မတို႔ မွ်ားတတ္ရမယ္။ (၃)သိပ္မၾကာခင္က Icelandအေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေရးသားထားတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္မဖတ္လိုက္ရတယ္။ Icelandရဲ႕တည္ေနရာက ခ်မ္းေအးတဲ့ Atlantic သမုဒၵရာရဲ႕ ေျမာက္အရပ္မွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနရာရဲ႕ ၁၃%ဟာ ေရခဲေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းေနသလို ကမာၻေပၚမွာ မီးရွင္ေတာင္ေတြ အမ်ားဆံုးရွိတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္လည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေဆာင္းရာသီမွာ ညတာရွည္ၿပီး တစ္ေန႔မွာ နာရီ(၂ဝ)ေလာက္ဟာ မွည္းေမွာင္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ Icelandမွာေနထိုင္သူေတြဟာ ေသဆံုးႏႈန္းနည္းၿပီး ကမာၻေပၚမွာ အသက္အရွည္ဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဆိုးရြားတဲ့ ရာသီဥတု ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ Iceland လူေတြဟာ ေသဆံုးႏႈန္းနည္းၿပီး ဘာျဖစ္လို႔ ကမာၻေပၚမွာ အသက္အရွည္ဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့သလဲ? ဒီလိုအေမးကို အေျဖရွာဖို႔ အေမရိကန္က The Gallup Organization ဆိုတဲ့ အဖဲြ႔တစ္ဖဲြ႔ဟာ ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံ(၁၈)ႏိုင္ငံမွာေနထိုင္တဲ့ ျပည္သူလူထုေတြကို ေရြးျပီး ေလ့လာဆန္းစစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးရလဒ္က Iceland မွာေနထိုင္သူေတြဟာ ကမာၻေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆံုးလူေတြျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ Iceland က ေမးျမန္းခံရသူေပါင္း ၂သိန္း၇ေသာင္းမွာ ၈၂%ရွိလူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ေနထိုင္မႈေတြကို သူတို႔အားရေက်နပ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ Iceland က လူေတြအသက္ရွည္ရတဲ့ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔ျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဟာ ဘဝမွာ အေကာင္းဆံုး ေဆးတစ္လက္ျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ဘဝမွာ ပြင့္လန္းတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီပန္းပြင့္ဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္းကို တံု႔ေႏွးေစသလို ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကိုလည္း ၾကည္ႏူးေအးခ်မ္းေစတယ္။ ဘဝရဲ႕ အခက္အခဲၾကားကေန ေလာကရဲ႕လွပတဲ့ေနေရာင္ျခည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ေစႏိုင္ပါတယ္။ေကာင္းကြက္ကို အႀကီးခ်ဲ႕ပါ....ဆင္းရဲမဲြေတတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးဟာ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြတစ္ဦးဆီမွာ ဝမ္းဝမယ့္ အလုပ္တစ္ခုကိုရဖို႔ ပဲရစ္ၿမိဳ႕ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြက သူ႔ကိုေတြ႔တာနဲ႔ "ကိန္းဂဏန္းသခ်ာၤနားလည္လား!" လို႔ေမးတယ္။ သူေခါင္းခါျပတယ္။ "သမိုင္း၊ ပထဝီဝင္နားလည္လား!" လို႔ေမးျပန္လည္း သူေခါင္းပဲခါခဲ့တယ္။ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြေမးသမွ်ကို သူစိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ေခါင္းခါခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအရည္အခ်င္း၊ ဘာအတတ္ပညာမွ သူကိုယ္တိုင္လည္း ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြက သူ႔ကို "လိပ္စာအရင္ေရးခဲ့ပါ"လို႔ ဆိုတယ္။ သူတည္းတဲ့ေနရပ္လိပ္စာကို ေရးၿပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ သူလွည့္အထြက္မွာ မိတ္ေဆြကသူ႔လက္ကို လွမ္းဆဲြၿပီး "သားရဲ႕လက္ေရးအရမ္းလွတာပဲ.. ဒါဟာ သားရဲ႕အရည္အခ်င္းေပါ့။ ဝမ္းဝတဲ့အလုပ္နဲ႔တင္ သားေက်နပ္မေနသင့္ဘူး" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ႏွစ္အတန္ၾကာၿပီးေနာက္ လူငယ္ဟာ ကမာၻ႔ေက်ာ္စာေပေတြကို ေရးသားႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလူငယ္က ၁၈ရာစုမွာ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ ျပင္သစ္စာေရးဆရာ Alexandre Dumas ပဲျဖစ္တယ္။ ေလာကမွာ သာမန္လြန္းတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြမွာေတာင္ အရည္အခ်င္း နည္းနည္းစီေတာ့ရွိၾကတယ္။ အဲဒီအရည္အခ်င္းေတြကို မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းလိုက္တတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းမွာ အဖိုးတန္တဲ့ အရည္အခ်င္း၊ ေကာင္းကြက္ေတြ ကိုယ္စီရွိၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြကို တူးဆြလိုက္မွ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မယံုႏိုင္တဲ့ ရတနာေတြကို ရမွာျဖစ္တယ္။ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ဖမ္းဆုပ္ပါတခ်ဳိ႕ကေျပာတယ္။ ေယာက္်ားနဲ႔မိန္းမဆိုတာ မတူတဲ့ၿဂိဳလ္ေတြက ဆင္းသက္လာတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ နားလည္ဖို႔ခက္သတဲ့။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ဘုရားသခင္ေပးသမွ်ကို ခံစားတတ္ျခင္းပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ-- (၁) တစ္ဘက္လူရဲ႕ ဘဝအေျခအေနကို ေလးစားပါ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ရုပ္ေခ်ာတဲ့အျပင္ အရည္အခ်င္းလည္းရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို ႀကိဳက္မယ့္သူ မရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာသူတို႔ခ်စ္သြားတယ္ ဆိုပါေတာ့။ သူတို႔ဟာ အရမ္းလိုက္ဖက္တဲ့အတဲြလို႔ လူေတြေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာပါဘူး.. သူတို႔ လမ္းခဲြလိုက္ၾကတယ္။ ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္အေၾကာင္းစံုသိရတာက မိန္းကေလးက ေကာင္ေလးကို ေက်ာင္းဆက္တက္ေစခ်င္တယ္။ ဒါမွ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြကို ေအာင္ႏိုင္မယ္လို႔ဆိုတယ္။ ေကာင္ေလးကိုအတင္းအဓမၼ စာက်က္ဝိုင္းေတြ တက္ေစတယ္။ ဒါမွ "ႏွစ္ေယာက္အတူ ရွင္သန္ႀကီးျပင္းႏိုင္မယ္"လို႔ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးက စာမဖတ္ခ်င္ဘူး။ တနဂၤေႏြေန႔ေရာက္တိုင္း ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကို ဘုရားေက်ာင္းေတြ အတင္းတက္ခိုင္းတယ္။ "ဘာသာတစ္ခုထဲကို ႏွစ္ေယာက္အတူ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မွ ခ်စ္ျခင္းေတြ ၾကာရွည္တည္ၿမဲေစမယ္" လို႔ ေကာင္မေလးကဆိုတယ္။ စစခ်င္းမွာ ေကာင္မေလးရဲ႕ ေတာင္းဆိုသမွ်ကို ေကာင္ေလးလိုက္ေလ်ာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရက္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ဒါေတြကို ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈတစ္မ်ဳိးလို႔ သူျမင္လာတယ္။ "ကၽြန္ေတာ့္ကို သူအရမ္းဖိအားေပးတယ္။ ဒါေတာင္ မဂၤလာမေဆာင္ရေသးပါဘူးဗ်ာ.. မဂၤလာေဆာင္ၿပီး အတူေနရင္ ဒီထက္ပိုဆိုးမယ္" လို႔ ေကာင္ေလးက ေျပာပါတယ္။ "ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ ကၽြန္မျပင္ဆင္တာပဲ.. ကၽြန္မ မွားလို႔လား" လို႔ ေကာင္မေလးက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာတယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲခ်စ္ခ်စ္ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္အျမင္၊ လြတ္လပ္မႈေတြရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ "ေကာင္းတယ္" လို႔ ထင္တဲ့အရာက တျခားလူရဲ႕အျမင္မွာ ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္အထင္၊ ကိုယ့္အျမင္၊ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ တျခားလူအေပၚ အတင္းအဓမၼ ဝတ္မေပးပါနဲ႔။ ဥပမာ--(၂) တစ္ဘက္လူရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားရမယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အရင္းႏွီးဆံုးသူေတြနဲ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံေလ မယဥ္ေက်းေလ အၿမဲျဖစ္တတ္တယ္။ ဒီလို တစ္ဘက္သားကို မေလးစားတတ္မႈေတြက ေနာက္ဆံုးမွာ ရင္းႏွီးမႈေတြကို လဲၿပိဳေစတဲ့ ေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္ျဖစ္တယ္။ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ မင္းသမီးတစ္ဦးက သူ႔ခ်စ္သူေဟာင္းအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ သူတို႔လမ္းခဲြရတဲ့အေၾကာင္းကို ျပန္သံုးသပ္ျပတယ္။ "ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ကို ပိုအေလးထား" မိတဲ့အတြက္ သူတို႔လမ္းခဲြခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ အရင္က သူ႔အတြက္ သူ႔ခ်စ္သူ ေပးဆပ္သမွ်၊ အေကာင္းလုပ္ေပးသမွ်ကို လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တယ္လို႔ပဲ သူထင္ခဲ့တယ္။ တကယ္လို႔ ခ်စ္သူက အမွားေလးတစ္ခုခု၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ကို ဥေပကၡာျပဳမိတာနဲ႔ သူစိတ္တိုေဒါသထြက္ၿပီး ခ်စ္သူကို ရန္ရွာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေနာက္ဆံုးမွာ ခ်စ္သူက သူ႔ကိုလမ္းခဲြဖို႔ စကားစခဲ့တယ္လို႔ဆိုတယ္။ "နင္ငါ့ကို ခ်စ္သူလို မဆက္ဆံဘဲ လက္ေအာက္ငယ္သားလို ဆက္ဆံေနတယ္" ဆိုတဲ့ခ်စ္သူရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းက သူ႔အမွားကို သူသိေစခဲ့တယ္လို႔ မင္းသမီးကေျပာပါတယ္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ.... သင္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ဘယ္သူ႔အေပၚ သည္းခံစိတ္ေပ်ာက္ခဲ့သလဲ? စိတ္တိုေဒါသထြက္ခဲ့သလဲ? မ်ားေသာအားျဖင့္ အေျဖက ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူ အေပၚမွာပဲျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ဟာ ကိုယ္နဲ႔ပိုရင္းႏွီး ပိုေလးစားရမယ့္လူေတြျဖစ္တယ္။ တစ္ဘက္လူကို ေလးစားရမယ့္ အမႈအက်င့္ေတြ မဲ့လာတာနဲ႔အမွ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားက အခ်စ္ေတြလည္း ေလ်ာ့ေလ်ာ့လာမွာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာလံုးဝ မျဖစ္ထိုက္တဲ့အရာေတြပါ! ဥပမာ-- (၃) ေဝဖန္ျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းျခင္းျဖင့္ အစားထိုးပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တျခားလူကို စကားမာေတြနဲ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံႏိုင္ေပမယ့္ တျခားလူဆီကေနေတာ့ ႏူးညံ့တဲ့တုန္႔ျပန္႔မႈကို လိုခ်င္ၾကတယ္။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့စကား၊ တည့္မတ္အေကာင္းျမင္တဲ့စကားေတြက သံထည္လို မာေက်ာတဲ့ ႏွလံုးသားကိုေတာင္ အရည္ေပ်ာ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ မိန္းမႀကီးတစ္ဦးဟာ သူ႔ေယာက္်ား အမႈိက္သြန္ပ်င္းတဲ့အေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာဆိုညည္းတြားေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုကိစၥအေသးအမႊားက သူ႔ကိုအၿမဲ စိတ္တိုေဒါသထြက္ေစၿပီး လင္ေယာက္်ားကို အိမ္ေထာင့္တာဝန္ မမွ်ေဝသူ၊ သူ႔ပင္ပန္းတာကို နားမလည္သူဆိုၿပီး ဆဲဆိုေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ဆဲဆိုေဒါသျဖစ္တဲ့အျပင္ လင္ေယာက္်ားကိုလည္း စကားမေခၚမေျပာပဲေနတယ္။ သူဘယ္လိုစိတ္တိုတို၊ ဘာနည္းနဲ႔ပဲ သံုးခဲ့သံုးခဲ့ ေယာက္်ားျဖစ္သူ အမႈိက္သြန္ဖို႔အေရးကို မလႈံေဆာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔မွာ သားရဲ႕မူႀကိဳဆရာမက "ရွင့္ေယာက္်ားကို ကေလးတစ္ေယာက္လို သေဘာထားပါ။ ၅ႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ကို စကားေျပာတဲ့ ေလသံနဲ႔ေျပာၾကည့္ပါ" လို႔ သူ႔ကို အႀကံေပးခဲ့တယ္။ ဆရာမရဲ႕ အႀကံကို မယံုတစ္ဝက္ ယံုတစ္ဝက္နဲ႔ သူစမ္းသပ္ခဲ့တယ္။ အမႈိက္ကားလာတဲ့အခ်ိန္ ဧည့္ခန္းမွာ ေျခခ်ိတ္ၿပီး အခန္႔သား တီဗီထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ ေယာက္်ားကို ေလသံေလ်ာ့ၿပီး သူေျပာလိုက္တယ္။ "ေယာက္်ားေရ... ငါ့ကို အမႈိက္သြန္ေပးႏိုင္မလား? သြန္ေပးႏိုင္ရင္ ငါ့ကိုနင္ အမ်ားႀကီး ကူညီလိုက္တာပဲ" အမႈိက္သြန္ၿပီးျပန္လာတဲ့ ေယာက္်ားကို (၅)ႏွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်ီးမြမ္းလိုက္သလို သူခ်ီးက်ဴးလိုက္ေသးတယ္။ "အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္။ ငါ့အေပၚ နင္အရမ္းသိတတ္တာပဲ!" အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ မိန္းမျဖစ္သူဟာ စိတ္တိုေဒါသထြက္၊ မ်က္ႏွာဆူပုပ္တဲ့ အျပဳအမႈေတြ မလုပ္ခဲ့သလို ေယာက္်ားျဖစ္သူကလည္း သူ႔အသိနဲ႔သူ အမႈိက္ေတြ ကူသြန္ေပးခဲ့တယ္။ "ကဲ့ရဲ႕ေဝဖန္"တာကို "ခ်ီးမြမ္း" တာနဲ႔ အစားထိုးတာဟာ အရာရာကို အေကာင္းဘက္ ေျပာင္းလဲေစပါတယ္။ လူေတြအခ်င္းခ်င္း ေျပာဆိုဆက္ဆံရာမွာ ကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္၊ ကိုယ့္အယူေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ေျပာဆိုဆက္ဆံတတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ျငင္းခုန္ရန္ျဖစ္ဆိုတဲ့ဘက္ကို အမ်ားဆံုး ဦးတည္ေနပါတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္းလာဆံုၾကတယ္။ ခ်စ္ႀကိဳက္ၾကတယ္။ အျပစ္ျမင္တာကို ခြင့္လြတ္တာနဲ႔ အစားထိုးမယ္၊ တစ္ဘက္လူရဲ႕ ေကာင္းကြက္ေတြကို တန္ဖိုးထားမယ္။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေသာ့ကို သင္ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ မူရင္းေရးသားသူ-- Huang Tongလူ႔ဘဝ၏ ၆ပုံတစ္ခါက နာမည္ၾကီး တကၠသိုလ္မွ ဆရာတစ္ဦးသည္ ေခ်ာင္က်ေသာ ရြာတစ္ရြာသို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ရြာသို႔ေရာက္ေသာ္ ေလွတစ္စီးငွားျပီး ျမစ္တေလွ်ာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ေလွစထြက္ေသာအခါ ဆရာက ေလွသမားအား......“ ခင္ဗ်ား သခ်ာၤေဗဒတတ္သလား” “ကြ်န္ေတာ္ မတတ္ပါဘူး” “ရူပေဗဒ တတ္သလား” “ဒါလဲ မတတ္ပါဘူး” “ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ကြန္ျပဴတာသံုးတတ္သလား” “စိတ္မေကာင္းပါဘူး...ဒါလဲ ကြ်န္ေတာ္မတတ္ပါဘူး” ေလွသမား၏အေျဖေၾကာင့္ ဆရာမွာ ေခါင္းခါျပီး “သခ်ာၤမတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႕၆ပံု၂ပံုကို ခင္ဗ်ားဆံုးရွံဳးမယ္၊ ရူပေဗဒ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ ၆ပံု၁ပံုကို ဆံုးရွဳံးမယ္၊ ကြန္ျပဴတာမတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ ၆ပံု၁ပံုကို ဆံုး႐ႈံးမယ္..ခင္ဗ်ားရဲ႔ ဘ၀ ၆ပံု၄ပံုဟာ ဆံုး႐ႈံးသြားျပီ" ဟုဆို၏။ ထိုခဏအတြင္း ရာသီဥတုေျပာင္းျပီး ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ညိဳမ်ား တက္လာသည္။ မၾကာမီ မိုးသက္ေလျပင္း က်ေရာက္ေတာ့မည္။ ထိုအခါ ေလွသမားက ဆရာအား “ ခင္ဗ်ား ေရကူးတတ္သလား” ဟုေမးလိုက္သည္။ ဆရာက ခဏမွ် ဆံြအျပီး “ကြ်န္ေတာ္ မကူးတတ္ဘူး။ တစ္ခါမွ မသင္ဖူးဘူး” ဟုျပန္ေျဖေလသည္။ ထိုအခါေလွသမားက ေခါင္းကိုသြင္သြင္ ရမ္းျပီး..“ ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ဘ၀ ၆ပံုစလံုးဟာ ဆံုး႐ႈံးရေတာ့မယ္” ဟု ျပန္ေျဖခဲ့သည္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္ရဲ႕အဆင့္အတန္း၊ ကိုယ့္ရဲ႕စံခ်ိန္နဲ႔ အျခားလူတစ္ေယာက္ကို သြားတိုင္းတာလို႔ မရပါဘူး။ ပံုျပင္ထဲက ဆရာဟာ ပညာရွင္တစ္ဦးပါ။ သူ႔ဘ၀မွာသခ်ာၤ၊ ရူပ၊ ကြန္ျပဴတာ ပညာေတြသာ အေရးၾကီးတယ္လို႔ ထင္ေနသူပါ။ ဒီပညာေတြသာ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ဟာ အဓိပၸါယ္မဲ့ျပီလို႔ ထင္ေနသူပါ။ ဒါဟာ ပညာရွင္ေတြရဲ႔ အယူအဆပါ။ ေလွသမားအတြက္ကေတာ့ သူ႔အတြက္ ဒီပညာ မတတ္လဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ အေရးၾကီးတာက သူ႔အတြက္ “ရွင္သန္” ဖို႔ အားအင္ေတြ ရွိေနဖို႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေရးၾကံဳလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာတတ္ထားတဲ့ ပညာဟာ ဘာမွ အသံုးမ၀င္ခဲ့ဘူး။ ေလွေမွာက္သြားရင္ ေရကူးတတ္တဲ့ လူသာ အသက္ရွင္ခြင့္ရမွာပါ။ တပါးသူကို အထင္မေသးပါနဲ႔။ “ငါ”ဆိုတဲ့ ကိုယ့္စံႏူန္းနဲ႔ အမွားအမွန္ကို မခဲြျခားပါနဲ႔။ ဟိုလူမွာ ထီထြင္ဥာဏ္မရွိဘူး ဒါေပမဲ့ သူဟာ ရိုးသားတယ္ မေကာင္းတာကို မၾကံစည္တတ္ဘူး။ ဒီလူဟာ အေျပာအဆို မတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ အလုပ္ကို ၾကိဳးစားတယ္။ ေျဖာင့္မတ္တယ္။ မခုိမကပ္ဘူး။ ငါရဲ႕“အရည္အခ်င္း” သူ႔မွာ မရွိသလို သူ႔ရဲ႕“အရည္အခ်င္း”လဲ ငါ့မွာ မရွိဘူး ဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါနဲ႔။ဘုရားသခင္ကကၽြန္ုပ္တို႔အေရာက္စီတိုင္ကိုမတူညီတဲ့အစြမ္းအစေတ၊ြအရည္အခ်င္းေပးထားပါတယ္။ကိုယ့္မွာရွိတဲ့၊ဘုရားေပးတဲ့အစြမ္းအစေတြနဲ႔ဒီကမာၻႀကီးအတြက္၊အသင္းေတာ္အတြက္၊အမ္စီစီအမ္အဖြဲ႕အစည္းအတြက္အုပ္တစ္ခ်ပ္၊သဲတစ္ပြင္ပမာ၊တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွပါဝင္ဆက္ကပ္ၾကပါစို႔။ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ လွ်ဳိ႕ဝွက္အမွတ္လူတခ်ဳိ႕က ျပည့္စံုေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝမွာ ေနရတယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္က အၿမဲ နာက်င္မြန္းက်ပ္ေနတယ္။ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။ အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ မေသဆံုးခင္ သားကိုေခၚၿပီး “သား… အေဖ သိပ္မေနရေတာ့ဘူး။ သားဘဝ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေစဖို႔ အေဖေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္” လို႔ေျပာတယ္။ “အေဖ… ဘဝမွာဘယ္လိုေနထိုင္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရမလဲ သားကိုေျပာျပပါ” “ျပင္ပေလာကထဲ ဝင္ေလွ်ာက္ၾကည့္ပါ… ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့နည္းေတြကို လူေတြက သားကို ေျပာျပပါလိမ့္မယ္” အဘိုးအိုေသဆံုးၿပီးေနာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာဖို႔ သားျဖစ္သူ ခရီးထြက္ခဲ့တယ္။ လမ္းခရီး ျမစ္ေခ်ာင္းေဘးတစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ ကမ္းစပ္ေဘးမွာ ျမင္းတစ္ေကာင္ေတြ႔လိုက္တယ္။ ျမင္းက ပိန္လွီၿပီးအိုမင္းေနတယ္။ ျမင္းက လူငယ္ကို “လူေလး.. လူေလး.. ဘယ္ကိုသြားမလိုပါလိမ့္” လို႔ေမးတယ္ “ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?” “လူေလး.. က်ဳပ္ေျပာမယ္။ က်ဳပ္ဟာ ငယ္ရြယ္တုန္းက ျမက္ႏုေလးစား၊ ေရၾကည္ေလး ေသာက္ဖို႔ပဲသိခဲ့တယ္။ အစာခြက္ထဲ က်ဳပ္ေခါင္းကို ထိုးထည့္လိုက္တာနဲ႔ အစာကက်ဳပ္ပါးစပ္ေရွ႕ အဆင္သင့္ေရာက္လာတတ္တယ္။ အိပ္ဖို႔၊ စားဖို႔ကလဲြၿပီး တစ္ျခားဘာကိုမွ က်ဳပ္စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး။ အဲဒီတုန္းက က်ဳပ္ဟာကမာၻေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆံုးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ က်ဳပ္အသက္ႀကီးလာေတာ့ လူေတြက က်ဳပ္ကိုစြန္႔ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေလးကို က်ဳပ္မွာခ်င္တာက ငယ္ရြယ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ႏုပ်ဳိမႈကို တန္ဖိုးထားပါ။ က်ဳပ္လိုကိုယ့္ရဲ႕ႏုပ်ဳိမႈကို အလဟႆ မသံုးျဖဳန္းလိုက္နဲ႔။ ကိုယ့္အတြက္ တစ္ပါးသူ အဆင္သင့္စီစဥ္ထားေပးတဲ့ ဥစၥာပစၥည္းေပၚမွာလည္း မသာယာနဲ႔။ အရာအားလံုးကို ခြန္အား၊ လံုလ၊ ဝီရိယစိုက္ထုတ္ၿပီး ႀကိဳးစားရမယ္။ တျခားလူအတြက္ေပးဆပ္မယ့္ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ခံယူတတ္ရမယ္။ ရႈပ္ေထြးမွာကို မေၾကာက္နဲ႔။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူေလးတစ္သက္လံုး ခံစားႏိုင္လိမ့္မယ္” လူငယ္ဟာ ျမင္းနဲ႔လမ္းခဲြၿပီးေနာက္ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္တယ္။ လမ္းမွာေျမြတစ္ေကာင္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ေျမြက “ဘယ္သြားမလဲ” လို႔ သူ႔ကိုေမးခဲ့တယ္။ “ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?” “က်ဳပ္ေျပာျပမယ္… က်ဳပ္က က်ဳပ္မွာရွိတဲ့အဆိပ္နဲ႔ အၿမဲဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားခဲ့တယ္။ လူတိုင္း က်ဳပ္ကို ေၾကာက္ၾကလို႔ ဘယ္သူ႔မွက်ဳပ္ေလာက္ မေတာ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ထင္တာေတြ မွားခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ လူေတြက က်ဳပ္ကို သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြကို က်ဳပ္ေရွာင္ခဲ့ရတယ္၊ ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္။ လူေလးရဲ႕ ပါးစပ္မွာလည္း အဆိပ္ရွိတယ္။ စကားလံုးေတြနဲ႔ လူေတြကိုထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ မေျပာဆိုမိဖို႔ လူေလးသတိထားရမယ္။ ဒါမွ လူေလးတစ္သက္မွာ အေၾကာက္အရြံ႔ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ လူေတြကို ပုန္းေရွာင္စရာမလိုဘူး။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူေလးရမွာျဖစ္တယ္” ေျမြေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီး လူငယ္ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္တယ္။ ေလွ်ာက္ရင္း… ေလွ်ာက္ရင္း သစ္ပင္တစ္ပင္ထက္မွာ အျပာႏုေရာင္အေမႊးအေတာင္နဲ႔ ေတာက္ေျပာင္လွပတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ “ဘယ္သြားမလို႔လဲ.. ေကာင္ေလး” “ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?” “ေကာင္ေလး.. မင္းၾကည့္ရတာ ခရီးေတာ္ေတာ္ပန္းခဲ့တယ္ထင္တယ္။ မင္းမ်က္ႏွာေပၚမွာ ဖုန္ေတြျပည့္လို႔၊ အကၤ်ီေတြလည္း ၿပဲရိလို႔၊ စိတ္လည္းႏြမ္းခဲ့ပံုရတယ္။ ဒီလိုပံုစံနဲ႔ဆိုရင္ လမ္းသြားလမ္းလာေတြက မင္းကိုေရွာင္လိုက္ၾကမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက မင္းနဲ႔ေရစက္ဆံုလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ က်ဳပ္ေျပာမယ္.. စိတ္အပါအဝင္၊ မင္းကိုယ္ေပၚက ဖုန္ေတြကိုရွင္းၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးလုပ္လိုက္ ဒါမွ မင္းပတ္ဝန္းက်င္က အရာေတြ သပ္ရပ္လွပလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက မင္းဆီကိုလာလိမ့္မယ္” လူငယ္က သေဘာေပါက္နားလည္စြာ အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေနရာတကာ လိုက္ရွာေနစရာ မလိုဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ့္ရင္မွာ ကိန္းေအာင္းေနတယ္ဆိုတာကို သူနားလည္ခဲ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေတာင့္တရင္ အရင္ဦးဆံုး ကိုယ့္စိတ္ဝိညာဥ္ထဲကေန ရွာယူပါလို႔…. မူရင္း--He Yue-Qing ျပဳစုတဲ့ အာဟာရၾကက္ေပါင္းရည္ စာအုပ္မွေက်းဇူးတင္စကား တစ္ခြန္းေလာက္ေျပာပါကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့ လူနဲ႔ဆံုတဲ့အခါ သူနဲ႔တစ္သက္သာ လက္တဲြႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။ သူမရွိေတာ့ရင္ အရာအားလံုးက ေႏွာင္းသြားလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ဆံုတဲ့အခါ သင့္ျမတ္ေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္နဲ႔သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္သူနဲ႔ ဆံုဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွဘူး။ ကိုယ့္ဘ၀ကို ကူညီတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူ႔ေက်းဇူးကို မွတ္ထားပါ။ သူဟာ ကိုယ့္ဘ၀ကို လွည့္ေျပာင္းေပးခဲ့သူ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ အခ်စ္ကို ကိုယ္ပိုနားလည္ေစခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကိုယ္မုန္းခဲ့ဖူးတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ႏႈတ္ဆက္ပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုၾကံ့ခိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ကိုယ္နဲ႔ အတူေနေနတဲ့၊ ကိုယ့္ကို အေဖာ္ျပဳေနသူကို လံုး၀ေက်းဇူးတင္ပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏႈးမႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ကိုယ္ရေနလို႔ပါပဲ။ ကိုယ့္ကို သစၥာေဖာက္သြားသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေခၚေျပာ ႏႈတ္ဆက္ပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ ေလာကၾကီးအေၾကာင္းကို ကိုယ္နားလည္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကိုယ္တိတ္တခိုး ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ေတာင္းဆုျပဳပါ။ သူ႔ကို ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့စဥ္က သူေပ်ာ္ေနတာကိုပဲ ကိုယ္ျမင္ခ်င္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကိုယ့္ကို ထားခဲ့တဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။ကိုယ့္ဘ၀မွာ အမွတ္တရ အတိတ္ေျခရာေလးေတြ ထင္က်န္ေအာင္ သူ နင္းေလွ်ာက္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ တစ္ခါပဲျဖစ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀မွာ လုပ္ခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးဟာလဲ တစ္ခါပဲရွိပါတယ္။ Epiphyllum ပန္းက တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲပြင့္ျပီး ပန္းပြင့္ခ်ိန္ ၄, ၅ နာရီသာ ၾကာျမင့္တဲ့ပန္းမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ တစ္သက္မွာတစ္ခါ ဖူးပြင့္ရတဲ့ တိုေတာင္းခ်ိန္ကို သူဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ဖူးပြင့္ရဲတဲ့ အစြမ္းသတိၱကိုပဲ သူထုတ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ေဇာင္းၾကမ္းပင္ (cactus) မ်ဳိးႏြယ္စု၊ မူလေပါက္ပြားရေဒသ ေတာင္အာဖရိက၊ မက္ဆီကိုပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔ေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ေပါက္ေရာက္၊ ပန္းပြင့္ၾကီးမ်ဳိးျဖစ္၊ ပြင့္ဖတ္ လွံခြ်န္ ပံုသ႑ာန္၊ ညအခ်ိန္တြင္ ပြင့္ျပီး မနက္မွာ ညႇိဳးႏြမ္း၊ ပန္းပြင့္ခ်ိန္ ၄, ၅ နာရီသာ ၾကာျမင့္၊ ညအခ်ိန္မွ ပြင့္တတ္တဲ့အတြက္ “လေရာင္ေအာက္က မိန္းမလွ” ဟု တင္စား ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕လူမ်ားက အခ်ိန္တိုေတာင္းျခင္းကို ဤပန္းႏွင့္ ခိုင္းႏႈိင္း။ ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Monday, February 11, 2008)လူ႔ဘဝ သံုးခု(၁) တံခါးပိတ္တတ္ရမယ္ "မေန႔က"နဲ႔ "မနက္ျဖန္"ရဲ႕ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကိုပိတ္ၿပီး "ဒီကေန႔"တိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေက်ာ္ျဖတ္တတ္ရမယ္။ "ဒီကေန႔"တိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြတ္ ျဖတ္ေက်ာ္တာဟာ "ဒီတစ္သက္"ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျဖတ္ေက်ာ္တာနဲ႔ အတူတူျဖစ္တယ္။ (၂) တြက္ခ်က္တတ္ရမယ္ ကိုယ့္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ ကိုယ္လုပ္တဲ့ မွန္ကန္တဲ့အလုပ္ကို တြက္ခ်က္တတ္ရမယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို တြက္ခ်က္ေလ ကိုယ့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေလျဖစ္သလို မွန္ကန္တဲ့အလုပ္ကို တြက္ခ်က္ေလ ကိုယ့္ကိုယ္ယံုၾကည္မႈေတြ ရွိေစေလျဖစ္တယ္။ (၃) လက္လြတ္တတ္ရမယ္ လက္လြတ္တတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စကားက အရင္ဆံုး "လက္လြတ္တတ္"မွ ေနာက္"ရမွာ"ျဖစ္တယ္။ ေလာကမွာရွိတဲ့အရာတခ်ဳိ႕က လက္လြတ္တတ္မွ ပိုင္ဆိုင္ရတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ လက္လြတ္ၿပီးမွ ပိုင္ဆိုင္ရတယ္။ နည္းနည္းေလးမွ လက္မလြတ္တတ္ဘဲ အရာရာကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ စကားသံုးခြန္း (၁) ထားလိုက္ေတာ့! ဘယ္လိုမွ ေျပာင္းလဲလို႔မရတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုအတြက္ အေကာင္းဆံုးနည္းက အဲဒီျဖစ္ရပ္ကို လက္ခံတာပဲျဖစ္တယ္။ (၂) ကိစၥမရွိဘူး! ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ကိစၥမရွိဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေျပာတတ္ရမယ္။ မွတ္ထားရမွာက အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့၊ အေကာင္းျမင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ဟာ ျပႆနာတိုင္းကို ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့၊ အခက္အခဲတိုင္းကို ေအာင္ျမင္ႏိုင္တဲ့ ပထမေျခလွမ္းျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုပဲ။ (၃) ၿပီးသြားမွာပါ! မိုးေတြ ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီးရြာပါေစ၊ ဘယ္ႏွစ္ရက္ဆက္တိုက္ ရြာပါေစ.... မိုးစဲၿပီး ေနေရာင္ျဖာမယ့္ရက္ ရွိတယ္ဆိုတာကို ယံုၾကည္ထားရမယ္။ မိုးေတြအၿမဲ မအံု႔ႏိုင္ပါဘူး။ မိုးအံု႔လိုက္ ေနသာလိုက္နဲ႔ သဘာဝက ဒီအတိုင္းပဲျဖစ္တယ္။ ဘဝဟာလည္း ဒီအတိုင္းပဲျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း (၃)မ်ဳိး (၁) သူတစ္ပါးကို ကူညီတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း(၂) ေရာင့္ရဲတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း(၃) ေပ်ာ္စရာကို ရွာေဖြတတ္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း တနည္းေျပာရရင္ အဆင္ေျပခ်ိန္ သူတစ္ပါးကိုကူညီၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာတတ္ရမယ္။အဆင္သိပ္မေျပခ်ိန္ ေရာင့္ရဲျခင္းနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရွာတတ္ရမယ္။အခက္အခဲနဲ႔ႀကံဳခ်ိန္ အခက္အခဲၾကားထဲကေန ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရွာတတ္ရမယ္။ မ...... နဲ႔ (၃)ခု (၁) တျခားသူရဲ႕အမွားနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္မေပးနဲ႔။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ လူအမ်ားစုဟာ ပင္ပန္းဒဏ္ကို မေၾကာက္ၾကဘူး။ ေသမွာမေၾကာက္ၾကဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေလးတဲ့ဝန္ျဖစ္ျဖစ္ ထမ္းရမွာ မေၾကာက္ၾကဘူး။ ဘာအခက္အခဲျဖစ္ျဖစ္ မတြန္႔ဆုတ္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ အမွားအယြင္း၊ မတရားခံရတာကိုေတာ့ မခံႏိုင္ၾကဘူး။ အမွားအယြင္း၊ မတရားခံရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္လုပ္တာမဟုတ္တဲ့ တျခားသူလုပ္တဲ့ အမွားေတြျဖစ္တယ္။ အဲဒီတျခားလူလုပ္တဲ့ အမွားနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္မေပးနဲ႔။ (၂) ကိုယ့္အမွားနဲ႔ တျခားသူကို အျပစ္မေပးနဲ႔ ကိုယ္မတရားခံရသလို တျခားသူကိုလည္း မတရားဆက္ဆံတယ္။ ဒါဟာ တျခားသူကို ထိခိုက္နာက်င္ေစတဲ့နည္းတူ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ျပန္ထိခိုက္နာက်င္ေစတယ္။ (၃) ကိုယ့္အမွားနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္မေပးနဲ႔
No comments:
Post a Comment